بخشی از متن:
نمایشگاه گروه نقاشان تالار قندریز، انگیزه‌ایست برای سخن گفتن از مسایلی که بهرحال، طرح مجدد آنها خالی از سودمندی نیست. و در این مقوله، باشد که بررسی و احیانا نقدی نیز از آثار صورت گیرد. چرا که در این شرایط عدم تفهیم و تفاهم کار ما، هر چه بیشتر بدانها پرداخته شود ـ اگرچه بناچار از جانب خود ما کیفیت‌شان آشکارتر میگردد.
این نمایشگاه علاوه بر آنکه بعنوان اولین قدم در راه ایجاد یک تشکل گروهی، اهمیت خاص دارد، کلا آنرا با یک خصوصیت متمایز میتوان تعریف کرد: نمایشگاهی از آثار پلاستیک تجربی. ”تجربی” مینامیم، زیرا فی نفسه نوعی تلاش جستجوگرانه و گونه‌یی آزمایش را در خود دارد.
مسلم آنکه نقاشان این گروه، در حال حاضر، نه بپایگاه فکری مستحکمی رسیده‌اند که از آن ندای کاملا تازه‌یی را بگوش برسانند. و نه در سطح ناآگاهی و رکود ذهنی‌یی قرار دارند که رنج تلاشی معنوی و درونی را برای نیل بیک حقیقت هنری، بر خود هموار نکنند. آنها، بعبارتی، در کار خود پژوهشگرند.
اما در این تجربیات، هنوز شناخت دقیقی نسبت بمسایل مبتلا به هنرمند (چه در حیطه‌ی فرهنگ و اجتماع و چه در قلمروی پلاستیک) حاصل نیامده، باین جهت معیارهای مشخصی نیز برای ارزش‌گذاری بر آثار بروز نکرده است. از آن گذشته، نتایج جستجوهای این نقاشان، همه در یک سطح و یک روال نیست. باین دلیل، انتظاری که از نظیر چنین نمایشگاهی (در حد متعالی‌ی آن) میتوان داشت در نمایشگاه حاضر، برآورده نمیشود. بعبارت دیگر این نمایشگاه نتوانسته است پاسخی برای مسئله‌یی بیابد. اگرچه آنرا بنحوی مطرح کرده است.
به‌بینیم این آثار چه چیز را مطرح می‌کنند و یا اصولا چه هستند و چه نیستند.
نقاشیهای این نمایشگاه، آثاری ”نو” هستند یعنی از معیارهای متداول نقاشی‌ی کلاسیک (چه در شرق و چه در غرب) پیروی نمی‌کنند. این نوجویی، خودآگاهانه و یا ناخودآگاهانه، از این فکر ناشی میشود که هنرمند فی نفسه یک پوینده است و ”تازه”ها را میجوید و کشف میکند. هنرمند، بمثابه یک باستان‌شناس درگذشته‌ها زندگی نمی‌کند. او با کار خود، موضوعی یا مسئله‌یی از ”امروز” را مطرح میسازد و پدیده‌یی نوین را مینمایاند. و هر چه نوجوتر باشد، بیشتر شهامت روبرویی با ”نا‌مکشوف”ها را دارد. و شاید مجموع رسالت‌های او نیز در همین امر، مجتمع میگردد.
قالب بیانی‌ی آثار این نمایشگاه، کم و بیش ”آبستره” است. این قالب با مفهوم امروزیش، تحت تاثیر جنبش‌های غرب در نقاشی‌ی معاصر ما پیدا شده ولی هیچگونه دلیلی برای نفی آن نمیتوان یافت. زیرا خلوص، بری بودن از بسیاری عوامل اضافی مانند اندیشه‌ی ادبی و غیره، گزیدن یک دید علمی بجای برداشت رمانتیک و مطرح کردن یک پدیده‌ی مهم این عصر، بیان پلاستیک، همگی از خصوصیات بیان آبستره میباشد. و بهمین دلیل نیز گسترشی جهانی یافته است. اما گذشته از این، قالب و بیان آبستره از اندیشه‌ی شرقی نضج گرفته و ریشه‌یی عمیق در آثار هنری گذشته‌ی ما دارد.
با آنچه گفتم، اعتراض آنهائیکه قالب این آثار را بصرف ”آبستره” بودن و بصرف ”نو” بودن، نه بدلیل نارسایی و ضعف احتمالی‌ی آن رد می‌کنند، یکسره غیر قابل قبول میدانم، و هم‌چنین اعتراض اشخاصی که بدلیل عدم شناخت این قالب، کارها را خالی از محتوی میخوانند. …
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.