بخشی از متن:
در بخش ششم، شاهد آن هستیم که چگونه با تداوم دهه‌ی ۱۳۵۰ و ارتقای سطح حرفه‌ای ادبیات انتقادی و نظری تجسمی ما در پی چند دهه تجربه، در این دوره با متونی مواجه می‌شویم که اولاً در مورد حوزه‌های تصویری تخصصی و محدودتری چون گرافیک، عکاسی، کاریکاتور، و جز آن سخن می‌گویند، بلکه حالا قادرند میان مسائل این حوزه‌ها و ایده‌ها و دغدغه‌های فرهنگی و فکری کلی‌تر پیوند برقرار کنند. (مثلاً نگاه کنید به مطلب بهزاد حاتم در مورد امکان فهمی ملی و فرهنگی از گرافیک، و نقد گرافیک ایران بر این اساس.)
به این ترتیب در دوره‌ی آخر، شاهد تجربه‌های تازه و گشایش فضاها و امکان‌های بیشتر در سطح وسیع‌تر فرهنگ هستیم؛ اما این تحولات نه‌تنها به حل مسائلی که از دهه‌های پیش در عرصه‌ی فکر و فرهنگ مطرح بودند نمی‌انجامند، که به ایجاد مسائل جدید فرهنگی منجر می‌شوند. بازتاب این نابسامانی‌ها را در سرمقاله‌ی ویژه‌نامه‌ی «نابسامانی‌های فرهنگی» مجله‌ی فرهنگ و زندگی می‌توانیم دنبال کنیم:
«آیا فرهنگ کنونی ما رنگ باخته و نابسامان است؟ این پرسشی است که بی‌گمان بسیاری به آن پاسخ می‌دهند. این پاسخ، ناشی از احساسی است که همه‌ی ما از یک درد مشترک داریم. ما همه، چه به عنوان نویسنده و به وجودآورنده‌ی آثار ادبی و هنری و چه به عنوان خواننده و یا بیننده و شنونده‌ی این آثار، در کار خود و دیگران احساس کمبود می‌کنیم. و مقصود از «ما» گروهی است که در کار به وجود آوردن آثار ادبی و هنری است، و هم گروه وسیع‌تری که مخاطب این آثار است و یا به اعتباری، مصرف‌کننده‌ی آن‌ها که شامل اقلیتی از تحصیل‌کردگان و آشنایان با فرهنگ جدید غربی می‌شود. همه‌ی ما درد مشترکی را احساس می‌کنیم. اینکه کمتر اثر ادبی و هنری هست که خوب یا ستودنی شمرده شود تا چه رسد به اعجاب‌انگیز، حاکی از همین درد است»
در این دوره حضور هرچه بیشتر در جوامع هنری بین‌المللی باعث بازنگری هنرمندان ایرانی در وضعیت خود و معاصران‌شان می‌شود (همان‌طور که شیروانلو در مصاحبه‌ی خود می‌گوید، فقط در مقابل یک چیز متفاوت است که قدرت مقایسه به انسان دست می‌دهد). این وضعیت را می‌توان ادامه‌ی دوگانه‌های غرب‌ـ‌شرق و جهانی‌ـ‌بومی تلقی کرد؛ با این تفاوت که در این دوره با شدت گرفتن دادوستدهای فرهنگی با کشورهای غربی (برگزاری جشن هنر شیراز، نمایشگاه نقاشان ایرانی در «بال») تلاش هنرمندان برای اینکه صدای خود را به جوامع بین‌المللی برسانند به مسیرهای تازه‌ای منجر می‌شود.
.
مطالعه‌ی مقالات اين بخش:
«اژدرهای نفس» ما در چشم اردشیر محصص / فریدون رهنما
حسین کاظمی / جلال ستاری
ارکستری از حرکت، خط و رنگ؛ یادداشتی درباره‌ی نمایشگاه فرامرز پیل‌آرام / جواد مجابی
نگاهی به امروز و فردا (موزه‌ی هنر‌های معاصر) / فیروزه صابری
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.