معرفی مقاله:
موج مهاجرت‌های تحصیلی که در ابتدا بیشتر رشته‌های فنی و مهندسی را در بر می‌گرفت، در سال‌های اخیر دامن‌گیر هنرمندان و دیزاینر‌های تحصیل‌کرده در دانشگاه‌های ایران نیز شد. اینکه چه گذشت و چه می‌گذرد بر این قشر که اساساً تحصیل مقطعی را نیز دیگر عاری از ارزش می‌داند، هدف و موضوع این مقاله نیست. آنچه در این نوشتار روایت می‌شود اقدامات پس از تصمیم مهاجرت و آن‌چیزی است که بایستی در دانشگاه انتظارش را داشت. مسیری به ظاهر ناشدنی و طاقت‌فرسا به خصوص اگر مقصدتان را دانشگاه‌های آمریکا انتخاب کنید.
بخشی از مقاله:
هر چند آینده قابلیت پیش‌بینی و رسم الخط کشیدن ندارد، اما در وهله‌ی نخست باید بدانیم مقصد کجاست و هدف چیست. وسعت و تنوع آموزشی در دانشگاه های این کشور مجاب می کند که فرد متقاضی جوانب بسیاری را در نظر بگیرد. آیا پس از اتمام تحصیل قصد ماندن ـ که مستلزم یافتن شغل است ـ دارید؟ آیا رشته ای که انتخاب کرده اید پر هزینه است؟ بسته به نوع رشته، موقعیت های استخدام برایتان بیشتر است یا مشاغل فیری لنس؟ نمونه سؤال‌هایی که به‌واسطه‌ی تحقیق باید سر از آنها درآورید تا قدمتان استوارتر شود. آنچه در این خلاصه با شما در میان گذاشته می‌شود به هیچ عنوان قطعیت ندارد و تنها تجربیات شخصی است. هدف اصلی بیشتر ایجاد سؤال است تا ارائه‌ی جواب درست و قطعی.
به طور كلی می‌توان گفت دانشگاه‌های هنر و دیزاین در آمریكا دو مسیر آموزشی را برای تربیت دانشجویان اتخاذ می‌كنند. هدف دسته‌ی اول آموزش و ایجاد محیطی است كه دانشجو بعد از اتمام دوره‌ی تحصیلی قادر به تأسیس استودیوی شخصی در زمینه‌ی رشته‌ی مورد نظر خود باشد و یا به اصطلاح به عنوان هنرمند و یا دیزاینر فیری لنس (آزاد) وارد بازار كار شود؛ این دانشگاه ها كه عموماً دانشگاه‌هایی دارای اسم و رسم و شهرت و سابقه‌ی درخشان هستند، مشابه دانشگاه ییل و یا كل آرت، دانشجویان را در طول دوره‌ی تحصیل به گونه ای آموزش می دهند كه بلا فاصله پس از اتمام و اخذ مدرك قادر به تأسیس لاین دیزاین و تولید آثار هنری بدون وابستگی به كارفرما و یا واسطه هستند. محیط آموزشی و كورس‌های ارائه شده در این دانشگاه‌ها عمدتاً براساس فردیت دانشجویان و روحیات مختص به هر آرتیست و دیزاین می‌باشد. نكته‌ی برجسته و مثبت در ارتباط با این دانشگاه ها شامل ایجاد فرصت‌های بی‌نظیر، كسب اعتبار و شناخت برای دانشجویان، و تفهیم و ایجاد اعتماد به نفس برای زیر بارنرفتن فارغ‌التحصیلان برای استخدام تمام‌وقت و یا پاره‌وقت در شركت‌ها و یا كامپانی های ابر قدرت (روال زندگی كارمندی) می‌باشد. برخی از این نكات قوت در این دسته از كالج ها همچنان به قوت خود باقیست، در حالی‌كه موانعی نیز هستند كه متأسفانه بر اساس شرایط كنونی جامعه‌ی آمریكا برخی انتظارات را تبدیل به خیال پردازی و رؤیا كرده است. از جمله‌ی این موارد، برنامه و یا انتظار تأسیس استودیو و یا لاین تولید مستقل و شخصی پس از فارغ التحصیلی است كه به سختی امکان پذیر است.
آمریكا كشوریست كه ابرقدرتان دیزاین، انیمیشن، هنرهای زیبا و … را در خود جای داده است. شروع بیزنسی جدید و مستقل از این افسانه های تثبیت شده به نظر محال می رسد و ریسك ورشكستگی و خسارات مالی جدی را در صورت اقدام به تأسیس یک شرکت مستقل در بردارد. این شركت‌ها و سرمایه‌گذاران اصلی عموماً در صورت یافتن استعداد و یا رقیب بالقوه‌ی جدید، چنانچه از در دوستی و محبت وارد شوند پیشنهاد همكاری و سرمایه‌گذاری می‌دهند و در غیر این صورت به‌واسطه‌ی قبضه‌ی بازار کار و اعتبار کسب شده در طول سال های متمادی، بیزنس تك رو و مستقل به شکل خودکار به حاشیه می رود.
این در حالیست كه برخی دیگر از كالج ها برنامه‌ی آموزشی خود را در راستای موفقیت دانشجویان در یافتن شغل و استخدام تمام وقت یا بعضاً پاره وقت متمركز می‌كنند. به شخصه دانشجوی تصویرسازی با گرایش گرافیک دیزاین در دانشگاه هنر و دیزاین ساوانا هستم. شهری آرام، کوچک وکم هزینه که برای زندگی دوران دانشجویی در آمریکا ایده‌آل است.
