کریس استیل پرکینز

بخشی از متن:

این عکس همواره برای من یکی از گیراترین تصاویر ژوزف کودلکا بوده است تصاویری که برخی از برجسته‌ترین آثار عکاسی تولید شده تا به امروز هستند.
عکس مربوط به کتاب کولی‌های اوست که در سال ۱۹۷۵ انتشار یافته است شصت تصویر این کتاب از بین مجموعه کارهایی انتخاب شده‌اند که عمدتاً طی سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۸ زندگی کولی‌ها را در شرق اسلواکی مستندنگاری کرده‌اند.
عکس‌های کودلکا که از یک نظر به جستجوی قلمرو متفاوتی نسبت به کارهای مک‌کالین می‌پردازند اغلب درباره‌ی وجوه ابتدایی وضعیت انسان هستند این واقعیت به نیکوترین نحو توسط جان سارکوفسکی در مقدمه‌ی این کتاب بیان شده است.
عکس‌های ژوزف کودلکا عصاره‌ی بصری الگوی ارزش‌های انسانی‌اند الگویی که نمایش‌ها ژست‌های بزرگ، شهامت‌ها، رفاقت‌های ارزشمند و تنهایی‌های تلخ را در بر می‌گیرد الگو و بافت تصاویر او هم‌ارز خاموش یک درام حماسی است.
به نظر می‌رسد که عکس‌های کودلکا با آیین‌های کهن‌الگویی و نمایشی از افسانه‌های قدیمی و تغییرناپذیر ارتباط دارند گویا انگیزه‌ی آنها نه روانشناختی که مذهبی است گویا آنها نه وصف تفاوت‌های کوچک و با ارزشی که هریک از ما را از دیگرانمان متمایز می‌کند که توصیف شرایط غالبی‌اند که همه‌ی ما را احاطه کرده است.
به جز جشن‌های مذهبی و زندگی خیابانی عکاسی از کولی‌های اروپایی نیز بخش مهمی از کارهای کودلکا را در طول بیست سال شامل می‌شود این افراد برای او بسیار فراتر از سوژه‌های عکاسی‌اند آنها جزء جدایی‌ناپذیر مسیر زندگی او دوستان و همراهانش هستند.
موسیقی که ضرورت زندگی کولی‌هاست برای کودلکا مهم است او مجموعه‌ای از نوارهای کاست دارد که اغلب هنگام عکاسی در جیبش صداها را ضبط کرده‌اند عکس به طرز غریبی نسبت به موسیقی مبهم و دوپهلو است از سویی اهمیت موسیقی بواسطه‌ی سه پیکره‌ی انگشت‌نما و نگاه خیره‌ی فرد میانی مورد تأکید قرار گرفته، و از سوی دیگر به نظر می‌رسد که توجه تماشاگران به اتفاقی خارج از قاب تصویر جلب شده است و آنها به ساززنان بی‌اعتنایند.
شاید این دو سطح متفاوت پیش‌زمینه، پس‌زمینه،فعال، منفعل، ملتفت، منحرف هستند که طنین خاص تصویر را تشدید می‌کنند.