مروری بر مجموعه عکس‌های دیوید لوینتال تحت عنوان “کاکا سیاه”.
.
بخشی از مقاله:
وارسی انگاره سیاهان در امریکا همچنان برای هنرمندان و تاریخ‌نگاران از جذابیت برخوردار است. از دهه ۱۹۶۰ و اواخر دهه ۱۹۷۰ یعنی اوج دل‌مشغولی به انگاره سیاهان، تاکنون تولید چنین حجمی از آثار هنری و پژوهشی درباره اسطوره زندگی سیاهان امریکا بی‌سابقه بوده است.
در اواخر دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ نسل جوان‌تری از هنرمندان سیاه‌پوست سر برآوردند. آثار افرادی چون لورنا سیمپسون، کلاریسا اسلای، آدریان پایپر، کری می ویمز و لایل اشتون هریس در بی‌شمار نمایشگاه‌هایِ چندفرهنگی که درصدد پرداختن به مسایل مربوط به هویت، نژاد و جنسیت بودند به نمایش درآمد. در چند ساله اخیر نیز هنرمندانی چون کارا واکر با آن تصاویر برش خورده مربوط به قبل از جنگ و فرد ویلسون با آن «عکس چیدمان»های شگفت‌انگیزش از پیکره‌های سرامیکی بار دیگر بعد تازه‌ای از قابلیت هنرمندان رنگین‌پوست در نقب زدن به گنجینه تاریخ سیاهان را به نمایش گذاشته‌اند.
نمایشگاه آثار دیوید لوینتال با عنوان «کاکا سیاه» نیز به همین موضوع می‌پردازد. ولی علایق این هنرمند با دیگران تفاوت بسیار دارد. این نمایشگاه حتی پیش از برپایی در نیویورک به سبب لغو آن از سوی «بنیاد هنر معاصر فیلادلفیا» خبرساز شد. این بنیاد که قبلاً خود را به عنوان دوستدارِ هنرِ به اصطلاح خشن شناسانده. و نمایشگاه معروف رابرت مپلتورپرا برپا کرده بود. پس از بحث و جدل فراوان تصمیم به لغو نمایشگاه لوینتال گرفت. هم‌اکنون همزمان با برپایی نمایشگاه مرور آثار دیوید لوینتال با عنوان «دیوید لوینتال ۱۹۷۵ – ۱۹۹۶» از سوی «کانون بین‌المللی عکاسی» که هشت عکس از مجموعه «کاکا سیاه» را نیز در بر می‌گیرد. دیوارهای «نگارخانه جنت بوردن» در سوهو نیز غرق در این تصاویر شده. نمایشگاهی بسیار بحث‌برانگیز و تفکربرانگیز را پدید آورده است.
.