بخشی از متن:
واکر اونز و لی فریدلندر به پدر و پسری در سنت عکاسی می‌مانند آثار آنها مجموعه‌ای آرام و گاه طغیان‌گر از چیزهای پیش پا افتاده است که به درستی می‌توان آن را مستند برتر نامید عکاس جوان‌تر فریدلندر با مهارت و ظرافت بیان توأم با حس ماجراجویی در ساختن تصاویرهمان رایحه‌هایی را فرا چنگ آورد که اونز مسن‌تر سال‌ها در پی‌شان بو کشیده بود هردوی آنها یک شیفتگی داشتند: عاشق چیزهای نوعی بودند تصویر در پی تصویر این دو را می‌بینیم که در میان مشخصه‌های محیط پیرامون خود به آرامی حرکت می‌کنند آنها از روی غریزه حقیقت هر ماده را می‌جستند و سپس آن را ماده‌ی تصاویر خود می‌ساختند چنان‌که اونز یک‌بار گفت راز عکاسی در این است که دوربین خصوصیت و شخصیت عکاسش را به خود می‌گیرد
اونز و فریدلندر از لحاظ شخصیتی به قدر اختلاف سنی‌شان متفاوت‌اند خصوصیت مشترک آنها نوعی هوشمندی و فرهنگی است که کارهایشان را شکل می‌دهد محدوده‌های آن را مشخص می‌کند و به مناظر شهری‌ای که عکاسی کرده‌اند سویه‌ای تغزلی می‌بخشد آنها از دو راه مختلف به کندوکاو در دگرگونی‌ای پرداختند که در پی عکس شدن آنچه عکاسی می‌شود رخ می‌دهد اغلب اوقات موضوعی که برای ثبت کردن برمی‌گزیدند هیچ جاذبه‌ی تصویری آشکاری نداشت آنچه مورد توجه واکر اونز و مشخصه‌ی کار لی فریدلندر بود دست‌یابی به کنش یافتن دیدن و ساختن بود در دو عکس از آنها که اینجا آورده‌ایم شیء مورد هدف عکاسی و هدف عکاسی یکی شده‌اند.
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.