بخشی از مقاله:
امت گاوین انسانی متفکر است. تفکر و تأمل فعالیتی انفرادی است و احتیاج به سکوت، صرف زمان و تمرکز دارد. او معتقد است که روابط میان چیزها همیشه آشکار نیست. شمرده، با متانت و شاعرانه صحبت می‌کند. روایت‌های وی از دورانهای مختلف زندگی‌اش – حتی مواردی که او بارها در سخنرانی‌ها و نوشته‌هایش به آن اشاره کرده – به دقت و با واژگان و تعابیر نو، به این امید باز گفت می‌شود که از معنا یا حال و هوائی که پیش از آن پنهان مانده بوده، پرده بردارد. دنیائی که او به نمایش درمی‌آورد، همانی است که دیده می‌شود ولی کمی بیشتر از آن نیز هست.
آثار امت گاوین نه مبتنی بر تجربیات صوری و فرمالیستی است – هرچند که در این زمینه کارهائی نیز انجام داده است– و نه متمرکز بر درگردیسی‌های شکلی چیزهاست. عکسهای او عموماً بازنمائی نزدیک و صادقانه‌ای را به کار می‌گیرد تا بدین ترتیب قرائت عمیق‌تری از موضوع را به نمایش بگذارد. همین طنین و همین تقویت و تشدید موضوع است که هنرش را پیش می‌برد. تمام آثار او میان ادراک مادی و دریافت شاعرانه توازن برقرار می‌کند. او برای رسانۀ عکاسی، ابزار، مواد، و سنتهای موجودش احترام قائل است. مهارت و تخصص [در این رسانه] برایش فعالیتی بسیار جدی است.
آثار امت گاوین رمانتیک است و رمانتیسم او تحت تأثیر آگاهی معاصر از زمان [کشمکشهای زمان، امحاء آن و چگونگی حلولش درون ما] قرار دارد. موضوعات قدیمی، بناهای قدیمی، مردمان قدیمی و پیشه‌های قدیمی، شکوه رو به زوالشان را برای او به نمایش می‌گذارند. باغهای ایتالیائی، شهرهای بنا شده روی تپه‌های صخره‌ای، خرابه‌های باستانی، مزارع آرایش شده، زمینهای بایر، طبیعت حاصلخیز و نیز از کار افتاده‌ها، همگی با تجدید خاطره‌ای عمیق نسبت به گذشته، او را به خود جذب می‌کند. …
.