معرفی مقاله:
عكاسی احمد عالی چه برشی از عكاسی ایران را پیش چشمان بیننده می‌گذارد؟ عالی كار هنری خود را از مكتب واقع‌گرایی تبریز آغاز نمود و بعد در فضای هنر نوگرای تهران كار خود را ادامه داد، او خطر می‌كند و از حوزة امن نقاشــی به سوی عرصة ناشناختة عكاسی روی می‌آورد. هیچگاه نقاشی را كنار نمی‌گذارد، حتی زمانی كه نقاشی نمی‌كند ساختاری نقاشی‌گون او را در گام زدن در این عرصة ناشناخته كمك می‌كند. بداهه‌پردازی و تکه‌برداری عکاسی را با خود به نقاشی‌هایش می‌برد و فرآیند تکوین و خلق موشکافانه‌ی نقاشی را از آن‌جا به کار عکاسی‌اش می‌آورد. برخی كارهای عالی ــ هم در نقاشی و هم در عكاسی ــ مرزشكن‌اند، و این مرزشكنی گاه از حوزة هنر ایران هم آن سوتر می‌رود. این مرزشكنی هم در ساحتی صوری است و هم در درونمایه. و این موقعیت عالی را در هیئت هنرمندی پیشگام می‌نشاند.
زمان عکاسی در شیوه‌ی کار عالی عمدتا در همنشین موزاییکی عکس‌ها بسط پیدا می‌کند. اما این هم‌نشینی هم یک شکل نیست. گاه در طول و عرض امتداد می‌یابد. گاه افقی، و گاه بی‌قاعده و گاه نیز عمودی. وقتی به كارنامة احمد عالی می‌نگریم می‌بینیم او همواره در راه بوده است. او از دهه چهل به این سو مدام كار كرده است. آثاری با عكس خلق كرده و گه‌گاه هم نقاشی ساخته، و گاهی هم این دو را با هم آمیخته است. او در این راه به جریان‌های هم‌روزگار خود بی‌اعتنا نبوده و حتی گاه در همان عرصه‌ها نیز تجربه‌هایی كرده، اما سرسختانه كوشیده است تا راه خود را برود. در این راستا فردیت عالی خود مسیر راه را تعیین می‌کند و بیهوده نیست که می‌بنیم خودنگاره‌های او نشانه‌هایی مرکزی در مسیراند و اتفاقا همین خودنگاره‌ها بیش از باقی کارهای وی ملتقای کنش نقاشی و عکاسی او هستند.
.
بخشی از مقاله:
احمد عالی در كجای جغرافیای هنر ایران ایستاده است؟ جای گاه او در تاریخ هنر ایران كجاست؟ كار احمد عالی چگونه دیروز هنر ایران را به امروز آن پیوند می‌زند؟ هنرِ عالی چه نسبتی میان عكاسی و نقاشی برقرار می‌كند؟ عكاسی عالی چه برشی از عكاسی ایران را پیش چشمان بیننده می‌گذارد؟ استمرار، نوآوری، مهارت و صناعت در كار هنری احمد عالی چه معنایی دارند؟ در این نوشته نمی‌خواهم به جزئیات كار عالی بپردازم. تنها شاید اشاره به چند ویژگیِ عام در روندِ حرفه‌ایِ هنرمند به ما كمك كند تا به این پرسش‌ها در موقعیتِ طرح شده از سوی مجله پاسخ‌هایی نسبی بدهیم.