معرفی مقاله:
مقاله‌ی «چهره‌ای از منصور قندریز» به قلم رویین پاکباز است. پاکباز در این مقاله با تأکید بر ضرورت و اهمیت بازشناسی تاریخ نقاشی معاصر ایران برای نقاشان نسل جدید امروز جامعه‌ی ایران نوشته خود را آغاز می‌کند. به گمان او نسل جدید نقاشان ایرانی موقعیتی جدید و بی‌سابقه نسبت به همتایان خود در نسل‌های پیشین دارند. دلیل آن نیز عدم شناخت و بی‌اطلاعی از میراث خود و تاریخ نقاشی نو در ایران است.
پاکباز منصور قندريز را در زمره‌ی هنرمندانی می‌داند که در شکل‌گیری و تداوم جریان نقاشی نوگرا نقش بسزایی داشته‌اند. نگارنده معتقد است منصور قندریز همواره در جستجوی راهی به سوی نقاشی اصیل و نو، و پیوسته به دنبال مسأله هویت بومی و و ملی بود. در راستای نیل به این هدف، در دوره‌ای از زندگی هنری‌اش به نقاشی قدیم ایران بازگشت. او سعی در آزمودن و کاربست امکانات تجسمی هنر ایران کرد. این نوشتار پس از مرور اجمالی مراحل مختلف زندگی هنری منصور قندریز، از ورودش به هنرستان هنرهای زیبای تهران در سال ۱۳۳۳ تا دوره‌ی متأخر زندگی‌اش، بر همین دوره‌ی کاریِ او تأمل می‌کند.
برای مطالعه‌ی کتاب الکترونیک «رویین پاکباز در حرفه: هنرمند» در طاقچه اینجا را کلیک کنید.
بخشی از مقاله:
..ذهنيت و تجربيات هنري منصور قندريز در آثار دوره‌ی تبريز رخ مي‌نمايد. اين آثار درونمايه‌اي از پيوند ديرينة انسان با طبيعت دارند. ساختاري محکم را ـ که حاکي از شعور تجسمي نقاش است ـ ارائه مي‌دهند. دنياي خيالي اين پرده‌ها از متن زندگي ساده و طبيعي شکل مي‌گيرد. اگر رازگونه مي‌نمايد، فقط به آن سبب است که با تجربه‌هاي عيني زندگي شهري فاصله دارد. در اين دوره، بدوي‌گرايي وجه غالب در انديشه‌ی منصور قندريز است. اما، اندکي پيش از اين، گريزهايي نيز به کوبيسم زده است، و تصور نمي‌رود که اين امر فقط به انگيزة تجربه‌اندوزي بوده باشد. در واقع، قندريز به خردگرايي مدرنيستي نيز کشش دارد، که در قالبي ديگر در آثار متأخرش هم بروز خواهد کرد…