بخشی از مقاله:
گرهارد ریشتر، نقاش پرآوازه آلمانی، در ۹ فوریه سال ۱۹۳۲ متولد شد. در ۱۹ سالگی تحصیلات خود را در رشته نقاشی در آکادمی هنر زادگاهش «درسدن» شروع کرد و تا سال ۱۹۵۶ در همان‌جا ادامه داد. ریشتر درست پیش از اینکه سیم خاردار و سپس دیوار برلین کشورش را به دو قسمت تقسیم کند، به آلمان غربی نقل مکان کرد. در آنجا در آکادمی هنر دوسلدورف نام‌نویسی کرد و تا سال ۱۹۶۳ در آنجا درس می‌خواند. در همان‌جا بود که با دانشجویان هم‌دوره‌اش زیگمار پولکه و کنراد لیوگ (که بعدها نامش را به کنراد فيشر تغییر داد) آشنا شد. پولکه امروز از تأثیرگذارترین هنرمندان آلمان است و فیشر که در سال ۱۹۶۷ در دوسلدورف گالری خودش را تأسیس کرد، به سرعت به مهم‌ترین دلال آثار هنرمندان جوان آلمان بدل شد. ریشتر در آخرین سال تحصیلات خود در دوسلدورف شروع کرد به کشیدن نقاشی‌های بزرگ از روی عکس‌های سیاه‌وسفید با استفاده از طیفی از خاکستری‌ها، اما برخلاف فوتورئالیست‌های معاصر خود، کسانی چون چاک کلوز، او از عکس تنها به عنوان نقطه شروع استفاده می‌کرد، نه به عنوان مدلی که باید با وفاداری کامل نسخه‌برداری شود. از این نظر او راه خود را از هنر پاپ آمریکایی و جنبش فلوکسوس، که او و دوستانش می‌شناختند، جدا کرد. در نگاه نخست چنین می‌نماید که موضوعات نقاشی‌های عکس بنیاد ریشتر تصادفی برگزیده شده باشند، و از این نظر کارهای معروف به «شی حاضر و آماده» [ready– made] را به یاد می‌آورند. اما با دقت نظر بیشتر متوجه می‌شویم که این آثار اجرای هنری سنجیده‌ای دارند و تکنیک و ماده خام تابلو در آن‌ها برای انتقال معنی و به عنوان نیروی بیانگر مورد استفاده قرار گرفته‌اند.