آثار شهلا حسینی طیف وسیعی از رسانه‌ها را در برمی‌گیرد. از نقاشی‌های بزرگ رنگ‌و‌روغن، طراحی، آبرنگ و کلاژ گرفته تا مجسمه، جعبه و چیدمان. آثار او معمولاً به مرزبندی‌های ژانری محدود نمی‌شوند. و خط مشترک ظریفی آن‌ها را در شبکه‌ای به‌هم‌پیوسته گرد می‌آورد. هانا یاکوبی در این مقاله با نگاهی به سه ویژگی مهم آثار شهلا حسینی، دل‌مشغولی‌های او را در آثارش بررسی می‌کند.
ابتدا به زبان زیبا‌شناختی رنگ‌ها در آثار او همچون طراحی‌‌ها، چیدمان‌ها و بوم‌هایش پرداخته. و سپس به استفاده از مواد و مصالح گوناگون پرداخته. در آخر نگاه او را نسبت به هستی و بازتاب آن در آثارش تفسیر می‌کند. از مفهوم‌های مهم آثار حسینی نیز می‌توان به زمان اشاره کرد. یاکوبی با بررسی چیدمان شهلا حسینی به نام «در زمان» که در گالری امکان برپا شده بود درهم‌تنیدگی زمان و مکان را در استفاده‌ی او از طبیعت و تکنولوژی در این چیدمان به خوبی نشان خواهد داد.
برای مطالعه‌ی مقالات دیگر پیرامون شهلا حسینی اینجا را کلیک کنید.
بخشی از مقاله:
سیر حرکت هنرمند پُرکاری مثل شهلا حسینی که در طول زمانی بیش از چهل سال کارهای هنری‌اش را به اشکال مختلف پیش برده داستان درازی دارد. بی‌شک هر دوره یا هر شاخه از کار او و درک معناها و پیوندهای آثارش دقت و تأمل بیشتری می‌طلبد. اما شاید این روایت مختصر از آنچه من در این مدت از کار او دنبال کرده‌ام نیز سهمی در گشودن فضای کارهایش داشته باشد. شهلا حسینی در دوره‌های مختلف با اشکال گوناگونی کار کرده. اشکالی چون طراحی و نقاشی، جفت‌و‌جور‌کاری (اسمبلاژ) و چیدمان (اینستالیشین). تم‌های اصلی کار او انسان و ساخته‌هایش، طبیعت و عناصرش، و بالاخره ایده‌ها و مفاهیم هستند که به این ترتیب وسعتی بیکران دارند…