بخشی از متن:
سه متن پیش‌رو کامل‌ترین و منسجم‌ترین بیاناتی است که “ادوارد هاپر” در مورد اهداف و عقاید خود در نقاشی نوشته است.
بیانیه ادوارد هاپر شامل سه بخش است. اولین بیانیه در سال ۱۹۳۳ با عنوان “یادداشت‌هایی در مورد نقاشی” در کاتالوگ نمایش‌گاه آثارش در محل موزۀ هنرهای مدرن منتشر شد. بیانیۀ دوم که هیچ‌گاه قبلاً منتشر نشده بود. نامه‌ای است به تاریخ ۲۹ اکتبر ۱۹۳۹ خطاب به “چارلز”.”سایر” مدیر وقت گالری ادیسن در مورد یکی از آثارش به نام “حلقۀ پل منهتن” که در انحصار گالری بود. بیانیۀ سوم در بهار سال ۱۹۵۳ در نشریۀ “ریالیتی” چاپ شده است.
بیانیه‌ی اول
هدفم در نقاشی همواره انجام دقیق‌ترین نسخه‌برداری ممکن از روی شخصی‌ترین برداشت‌هایم از طبیعت بوده است. اگر این مقصود، به نظر، دست نیافتنی باشد. پس باید گفت که رسیدن به کمال، در نقاشی و چه در دیگ فعالیت‌های انسانی نیز باید دست نیافتنی باشد.
به نظر می‌رسد که برخی از جنبش‌های هنری معاصر (البته نه همه‌ی آنها) اهمیت این آرمان را نفی می‌کنند. به نظر من این مسئله منجر به شکل‌گیری یک مفهوم صرفاً انتزاعی از نقاشی می‌شود. شاید بهتر باشد که این جمله را تعدیل کنم. این چنین بگویم که گرایش‌های به‌ظاهر متضاد، هر کدام بخش کوچکی از گزایش مخالف را دربردارند.
در نقاشی تلاش کرده‌ام تا ادراکات حسی خود را در قالب تأثیرگذارترین فرمی که سازگار با خواسته‌هایم باشد، به نمایش بگذارم. شاید موانع تکنیکی نقاشی به ناچار باعث پدید آمدن چنین فرمی شده‌اند. البته حد و حدود خصوصیات شخصی نیز در پیدایش این فرم نقش داشته است. ممکن است کوششی که برای ساده‌سازی کارهایم انجام می‌دهم، متاثر از همین‌ها باشد.
× همیشه در حین نقاشی کردن دریافته‌ام عواملی که جزو تصورات و ادراکات بصری مورد علاقه‌ام نیستند، سعی دارند حضور مزاحم خود را تحمیل کنند. همراه با پیشرفت کارم کم‌کم خود این ادراکات بصری، ناگزیر به محو شدن، نابودی و جایگزینی با کاری می‌شوند که در حال شکل‌گیری بر سطح بوم است. به نظر من کشمکش و تلاش برای جلوگیری از نابودی این ادراکات بصری مزاحم، وجه مشترک تمام آن نقاشانی است که علاقه‌ی چندانی به خلق و ابداع اشکال فی‌البداهه و مجرد از ادراکات بصری‌شان ندارند. .