معرفی مقاله:
نیکی نجومی در ایران به دنیا آمده و بزرگ شده است و پیش از اینکه کوله‌بارش را ببندد و به نیویورک نقل مکان کند به یک نقاش هنرمند و ماهر تبدیل شده بود. او قبل از اینکه به موقعیت‌هایي جدیدتر و بیشتر دست‌یابد، در کشور خودش سبک و امضاي متمایز خود را که به واسطه شهامت تصویری طنیني جهانی پیدا کرد به دست آورده بود. آثار هنری نجومی بر تیغة باریکی از هنر و سیاست حرکت می‌کند. اما خود او معتقد است که ایدة روشنی در کارهایش ندارد بلکه با ایده‌های مختلف بازی می‌کند. آنها را در کنار هم قرار می‌دهد. پیوند سوررئالی که نجومی میان تصاویر تاریخی و خواب‌گونه ایجاد می‌کند. و شیوه‌ای که تفسیرهای بُرای سیاسی را لابه‌لای این تصاویر جاي مي‌دهد به نحوی صورت گرفته که بر هیچکدام از کسانی که بر این مجموعه نقد نوشته‌اند پوشیده نمانده است.
در نقاشی‌های نیکی نجومی به تعداد شخصيت‌هاي که بر بوم پرسه می‌زنند. اروپاییان سه‌تیغه، تجار و دیپلمات‌های آمریکایی هم یافت می‌شوند. همان تعداد انسان هست که حیوان و همان تعداد موقعیت‌های رسمی که وضعیت‌های آشکار جنسی. او قصه‌گویی است که بر جریان سیال ذهن تصویری خود کنترل بسیار بالایی دارد. او افراد را طراحی و نقاشی می‌کند. سپس به طور رسمی و با تشریفات کامل آنها را می‌برد و به قطعات، شکل‌ها و طرح‌های مختلف درمی‌آورد.
او دوست دارد آدم‌ها، حیوانات و اعضای بدن را بدون هیچ ملاحظه و یا ترس از برانگیختن دیگران بر هم تلنبار کند. طوری نقاشی می‌کند که گویی یک قصه‌گوی پرده‌دار قدیمی است. که داستان قهرمانان را از روی پرده بازگو می‌کند. با این تفاوت که تمرکز او به خاطر فوریت‌ها، ضرورت‌ها، وقاحت‌ها و مهملات شیزوفرنیک داستان‌هایی که می‌خواهد بازگو کند گسسته و منقطع می‌شود. در باب این موضوع می‌توانید به مقاله «سه‌گانه‌ای درباره نیکزاد نجومی» هم نگاهی داشته باشید.
.
بخشی از مقاله:
گالری تیمور که به تازگی در تقاطع خیابان لایت و هادسون نیویورک افتتاح شده. به نظر مکان قریبی برای مرور دستاوردهای زندگی یک هنرمند ایرانی به نظر می‌رسد. با این حال، این گالری با برگزاری افتتاحیه‌ای باشکوه اولین نمایشگاه خود از رنگ روغن‌‌های بزرگ نیکی نجومی، به نام به دنبال پروانه‌ها و نقاشی‌های دیگر، را به نمایش گذاشت. بعد از چندین دهه کار مداوم، اصول‌‌مند و بی‌سروصدا، نیکی نجومی بالاخره به یکی از فرزانگان هنری زمان خود تبدیل شده‌است. او از یک منظر جهانی که با صبر و پایداری تمام مرزهای ساختگی هویت و سیاست را درنوردیده. دیدگاه مقتدری برای نگاه به تجربه زیسته‌‌مان ارائه داده است.