معرفی مقاله:
مهدی نصراله‌زاده در این جستار به شرح و بررسی گفتگویی می‌پردازد. گفتگویی میان ایمان افسریان و مجید اخگر در حضور و با مشارکت رویین پاکباز درباره‌ی مسائل مربوط به گذشته، حال و آینده‌ی هنر ایران صورت گرفته‌است. نصراله‌زاده در این گفتگو که حول ایده‌ی مواجهه ایران با غیر ایران می‌گردد. به شرح، بررسی، و نقد نگرش اخگر و افسریان می‌پردازد. در این گفتگو دیگر از مفاهیمی مثل سنت و مدرنیته که تا یکی دو دهه‌ی اخیر پیش گفتمان غالب در بحث‌های مربوط به حال و آینده‌ی ایران بود، نشان چندانی دیده نمی‌شود. اما نصراله‌زاده معتقد است در هر بحث جدی، به ویژه آنجا که بنایش بر پیش‌فرض کمابیش ناسیونالیستی «ایران» استوار باشد. روشنفکر ایرانی دانسته یا ندانسته گزیری از پرداختن به آن معضله ندارد.
اخگر و افسریان، هر دو، یکی به تلویح و دیگری به تصریح، به وجود مشکل در زمینة هنر ایران اذعان دارند. این مشکل چیست که همه آن را «تشخیص» می‌دهند و برای آن «راه‌حل» ارائه می‌دهند؟ نصراله‌زاده به شرح و واکاوی نظرات افسریان و اخگر درباره این مشکل و راه‌حل‌های رفع آن می‌پردازد. در پی نقطه‌ی اشتراک هر دو صورتبندی است. در این گفتگو، حین بحث درباره‌ی زیادی راه‌حل‌های برون‌رفت از بحران هنر امروز ایران، افسریان تا حد زیادی ایده‌ی الویت «توسعة فرهنگی» در قالب نوعی تحول ژرف یا انقلاب روحانی را بیان می‌کند. اما اخگر شــکاک‌تر و محتاط‌تر و به همان اندازه مبهم‌تر است. نظراتش جنبه‌های انضمامی‌تر، اجتماعی‌تر و تاریخی‌تر دارد به گونه‌ای است که مهدی نصراله‌زاده موضع او را، در برابر موضع وحدت باورانه‌ی افسریان، موضعی کثرت‌باورانه می‌داند.
علیرغم تلاش‌های اخگر و افسریان برای توضیح نحوه تکوین، یا عدم تکوین، آثار هنری امروزی، مهدی نصراله‌زاده آنچه در واقعیت امر اتفاق می‌افتد را بسیار پیچیده‌تر از آنی می‌داند که عقل‌یاب باشد و می‌گوید نه فقط آینده بلکه گذشته نیز به تمامی متاثر از رویاهایی است که ما امروز برای دیروز و فردایمان می‌بینیم.
.
برای دیدن تمام مقالات مهدی نصراله‌زاده اینجا را کلیک کنید.
.
بخشی از مقاله «درباره‌ی دو مقاله و یک گفت‌وگو» به قلم مهدی نصراله‌زاده:
در گفتگویی که ایمان افسریان و مجید اخگر، در حضور و با مشارکت رویین پاکباز انجام داده‌اند. دو نوع نگرش را می‌توان تشخیص داد. اخگر با پیش‌فرض قرار دادن دو ایده «ایران و غیرایران» و «مواجهه»، به چهار نوع صورتبندی یا رویکرد از پسِ وقوع «مواجهه ایران با غیرایران» رسیده است. این مواجهه البته برای ایران مواجهه‌ای ناخواسته، نابرابر و ناخوشایند بوده است. امری که در عبارت «زور تاریخ» مستتر است. به دنبال این مواجهه، دو فضا گشوده می‌شود: درون و بُرون…