شهلا حسینی در دوره‌های مختلف کاری‌اش طیف گسترده‌ای از مدیوم‌ها همچون طراحی، نقاشی، اسمبلاژ و چیدمان را امتحان کرده است. تم اصلی کارهای او را نیز انسان و ساخته‌هایش، طبیعت و عناصرش تشکیل می‌دهند. در این مقاله ثمیلا امیرابراهیمی نگاهی به طراحی‌های او داشته و آنها را دقیق‌تر بررسی کرده است. طراحی از همان ابتدای فعالیت شهلا حسینی و دهه‌ی ۵۰ با او همراه بوده. طراحی‌هایی از مدل‌های زنده با خطوطی مواج و سایه‌روشن‌های مخصوص به شهلا حسینی.
در دهه‌ی ۷۰ با تغییراتی در پرداخت طراحی‌ها، توجه به جزئیات بیشتر نسبت به کلیات داشته. و اضافه شدن پدیده‌های طبیعی چون صدف و مروارید و برگ‌ها در کنار مفتول‌ها و سنجاق‌ها، سبک او تغییر مسیر می‌دهد. هویت اشیا دیگر بخشی از هویت آثار هنری او می‌شوند. به اعتقاد ثمیلا امیرابراهیمی، شهلا حسینی همواره هنرمندی بوده که هیچ‌گاه خود را محدود نکرده. در تحلیل ثمیلا امیرابراهیمی از آثار اخیر شهلا حسینی که حالا دیگر مداردرنگی و ماژیک هم آنها را همراهی می‌کنند این ویژگی را بارزتر خواهیم دید.
برای مطالعه‌ی تمامی مقالات ثمیلا امیرابراهیمی اینجا را کلیک کنید.
بخشی از مقاله‌ی ثمیلا امیرابراهیمی:
سير حرکت هنرمند پُرکاري مثل شهلا حسينی که در طول زمانی بيش از چهل سال کارهای هنری‌اش را به اشکال مختلف پيش برده داستان درازی دارد. بی‌شک هر دوره يا هر شاخه از کار او و درک معناها و پيوندهای آثارش دقت و تأمل بيشتری می‌طلبد. اما شايد اين روايت مختصر از آنچه من(ثمیلا امیرابراهیمی) در اين مدت از کار او دنبال کرده‌ام نيز سهمی در گشودن فضای کارهايش داشته باشد. شهلا حسينی در دوره‌های مختلف با اشکال گوناگونی از کار چون طراحی و نقاشی، جفت‌و‌جور‌کاری (اسمبلاژ) و چيدمان (اينستاليشين) به ميدان آمده است. تم‌های اصلی کار او انسان و ساخته‌هايش، طبيعت و عناصرش، و بالاخره ايده‌ها و مفاهيم هستند که به اين ترتيب وسعتی بيکران دارند. سبک و لحن کار او نيز طيف‌های متنوعی دارد. و متناسب با موضوع و محتوا، گاه بازنمايانه، گاه انتزاعی و گاه فراواقعی يا مفهومی می‌شوند…