معرفی مقاله:
بیانیه «اول اولویت‌ها» در نوامبر سال ۱۹۶۳ با امضای ۲۲ نفر از هنرمندان و طراحان گرافیک نوشته شد و کِن گارلند۱ در سال ۱۹۶۴ آن را در روزنامه گاردین منتشر کرد. این بیانیه تحت‌تأثیر افکار چپ‌گرا و پیروان مکتب انتقادی فرانکفورت نوشته شد و به مقابله با فرهنگ تجاری و مصرف‌گرای قرن بیستم پرداخت. آن‌چه در ادامه می‌خوانید ترجمه‌ی همین بیانیه و نسخه‌ی به‌روز‌شده‌ی آن در سال ۲۰۰۰ است. ضرورت ترجمه‌ی این دو بیانیه معرفی دیدگاه‌های انتقادی در حوزه‌ی دیزاین است که با شرح بیشتری در مقاله‌ی «خوب، بد، دیزاین: مروری بر اهمیت طراحی گرافیک اجتماعی و نقش آن در توسعه‌ی پایدار» به آنها پرداخته شده است.
بیانیه «اول اولویت‌ها»
ما، امضاکننده‌گان [این بیانیه]، گرافیک دیزاینرها، عکاسان و دانش‌جویانی هستیم که در دنیایی پرورش یافته‌ایم که در آن تکنیک‌ها و دستگاه‌های تبلیغاتی پیوسته به عنوان سودمندترین، تأثیرگذارترین و خوش‌آیندترین شیوه‌ها برای به‌کارگیری استعدادهایمان به ما معرفی شده‌اند. ما همواره در معرض بمباران نشریات و نوشتجاتی بوده‌ایم که سرسپرده‌ی این باورند و کار کسانی را می‌ستایند که مهارت و ابتکارشان را برای فروختن چنین چیزهایی به زیر مهمیز کشیده‌اند:
غذای گربه، قرص معده، مواد شوینده، داروهای ضد ریزش مو، خمیردندان دورنگ، لوسیون پس از اصلاح صورت، لوسیون پیش از اصلاح، قرص‌های لاغرکننده، قرص‌های چاق‌کننده، خوش‌بوکننده‌ها، آبِ گازدار، سیگار، مام‌ها، لباس‌های بدونِ دکمه و کفش‌های بدون بند.
تا به این‌جا بیش‌ترین زمان و تلاش کسانی که در صنعت تبلیغات کار می‌کنند، برای چنین اهداف مبتذلی هدر رفته است، اهدافی که سهم‌شان در شکوفایی ملی‌مان یا اندک است یا هیچ.
در اشتراک با شمار فزاینده‌ای از مردم عادی، ما به نقطه‌ای رسیده‌ایم که در آن صدای جیغ تبلیغ دفاتر فروش، چیزی بیش از سروصدای محض نیست. ما بر این گمان هستیم که چیزهای ارزش‌مندتر دیگری هستند که مهارت و تجربه‌مان را صرف‌شان کنیم. اینها عبارتند از تابلوهای خیابان‌ها و ساختمان‌ها، کتاب‌ها و مجلات دوره‌ای، کاتالوگ‌ها، دفترچه‌های راهنمای آموزشی، عکاسی صنعتی، کمک‌های آموزشی، فیلم‌ها، برنامه‌های تلویزیونی، نشریات علمی و صنعتی و همه‌ی رسانه‌های دیگری که با کمک آنها حرفه‌مان، آموزش‌مان، فرهنگ‌مان و آگاهی بیشترمان از جهان را ارتقا می‌بخشیم. ما از لغو تبلیغات پرفشار برای جلب‌نظر مصرف‌کننده حمایت نمی‌کنیم: این امکان‌پذیر نیست. ما خواهان حذف هیچ‌یک از چیزهای خوش‌آیند زندگی هم نیستیم. ما واژگون‌سازی اولویت‌ها را پیشنهاد می‌کنیم که از آن طریق، جامعه‌مان از کاسب‌کاران حیله‌گر، فروشنده‌گان منزلت اجتماعی و فریب‌کاران پنهانی، دل‌زده خواهد شد و اولویت درخواست‌ها برای مهارت‌های ما بر اساس اهداف ارزنده خواهد بود. با در نظرداشتن این نکته، پیشنهاد می‌کنیم تجربه و عقایدمان را به اشتراک بگذاریم و آنها را در دست‌رس همکاران، دانش‌جویان و دیگر افرادی قرار دهیم که ممکن است علاقه‌مند باشند.