بر آن نیستم که چون دوست عزیزی از دست رفته است به روال متعارف پای در وادی اغراق گذارم، عیبی را بپوشانم و نکته مثبت و کوچکی را بزرگنمایی کنم. زندگی تورج حمیدیان بی‌نیاز از چنین گزافه گویی‌هایی بوده و هست. تنها کافی است واقعیات را در حد بضاعت حافظه خود یک بار مرور نمایم؛ هنگامی که به تاریخ آشنایی‌مان دقیق شدم یکه‌ای خوردم ۴۲ سال دوستی و دیدار بی‌وقفه……….. زمانی بس دراز برای آنکه انسانی را در تمامی شرایط به گاه دشواری‌ها و سرخوشی‌ها به زمان تنگناها و فراخ بالی‌ها ببینی، بشناسی و ارزیابی درستی داشته باشی…
