مقاله‌ی «القا و شکل‌دادنِ باورها: نقش مخاطب در ارتباط بصری» نوشته‌ی آن‌سی.تایلر است. علی عامری‌مهابادی آن را به فارسی برگردانده است.
در حالی که هدف از تمام ارتباطات «القای باورهایی در مخاطب نسبت به گذشته…، حال…، یا آینده است» ، بررسی پیرامون مخاطبان نیز جزء مکمل فرایند ارتباط بصری محسوب می‌شود.
بخشی از مقاله:
در این فرایند دیزاینر سعی دارد تا مخاطب را متقاعد کند امری را بپذیرد، که از طریق ابژه دو بعدی نشان داده یا تلویحأ بیان می‌شود. هدف از این متقاعدسازی، دست‌یابی به یکی از اهداف زیر است: به کنش واداشتن مخاطبین، آموزش دادن مخاطبان (متقاعد ساختن آن‌ها به پذیرش اطلاعات یا داده‌ها) یا قرار دادن مخاطب در معرض تجربه‌ی پذیرش یا نفی ارزشی که مخاطب یا با آن هم‌ذات‌پنداری یا آن را رد می‌کند. بررسی رابطه‌ی بین مخاطب و اهداف ارتباطات نشان می‌دهد که چگونه باوری از طریق دیزاین شکل می‌گیرد.
رابطه‌ی مخاطب با روند ارتباط به شیوه‌های کاملا متفاوتی نگریسته شده است. از یک جنبه می‌توان ابژه را به منزله‌ی بیان زیباشناختی فرمال و مجردی در نظر گرفت و مخاطب را به منزله‌ی تماشاگر قلمداد کرد. مثلا در مسابقات دیزاین، نمایشگاه‌ها و تبلیغات اشیاء غالبا بدون تفسیر یا با تفسیر اندکی به نمایش در می‌آیند و هیچ بحثی در مورد اهداف ارتباط وجود ندارد. نمایش دیزاین بر حساسیت زیبایی‌شناختی دیزاینر تاکید دارد و شیء را از رابطه‌اش با مخاطب موردنظر جدا می‌سازد…