در شماره قبل به نقد و تحلیل آموزه‌های چهار معلم هنر پرداختیم که به زعم ما در شکل دهی به ذهنیت هنری نسل بعد مؤثر بوده‌اند. کل این پروژه، که می‌تواند در شماره‌های آینده هم ادامه پیدا کند، تلاشی برای پرتو افکندن به شرایط امروزی ماست و امیدواریم به فراهم کردن ابزار نقد آن منجر شود.
در این مجموعه کوشیده‌ایم از نوشتن “نقد”ی که براساس تازاندن قلم و خوش‌آمد قافیه پیش می‌رود و به تارومار کردن سوژه مورد نقد یا تجلیل و بت سازی از او ختم می‌شود دوری کنیم.
در بخش پیش رو، در ادامه مباحث طرح شده، دو نقد؛ یکی از فائقه بقراطی که خود در شماره قبل مقاله‌ای در مورد دو تن از این معلمین داشت و دیگری از نصرت ا… مسلمیان که در چند مورد، مستقیم یا غیر مستقیم، انتقاداتی بر او وارد شده بود، می‌خوانیم.
و این باب هم چنان گشوده است و ما از هر نقد و نظری که بتواند به تکمیل این پروژه کمک کند استقبال می‌کنیم.
