بخشی از متن:
فرشید ملکی:ضمن اینکه قرار بر این است که گفتگویی در مورد کارهای اخیر من انجام شود بیشتر مشتاقم که بدانم که با این کارها چگونه برخورد می‌کنید، چون حقیقتاً خود من به درستی نمی‌توانم راجع به خصوصیات بیانی و کیفیت، و ارزیابی آنها نظری قاطع داشته باشم.
انجام این طرح‌ها از سال ۷۴ شروع شد، دوره‌ی اول آنها یکسال و نیم طول کشید، که از این دوره حدود سی طرح را چهار سال بعد و به اصرار زنم در گالری آریا به نمایش گذاشتم در حالی که خودم هیچ‌گونه کششی به این کار نداشتم. مدت چهار سال اصلاً دست و دلی برای کار نداشتم، تا اینکه دوباره از حدود دو سال پیش شروع به کار کردم، با همان وسیله و همان کاغذ. برعکس کارهای قبلی من که اغلب در انتخاب ابزار و نوع کار ریسک می‌کردم، این طراحی‌ها با ابزاری ساده یعنی راپید و کاغذهائی یک رنگ و یک اندازه انجام شده.
ایمان افسریان:آیا این کارها را بیشتر از کارهای قبلی‌تان دوست دارید و فکر می‌کنید موفق‌تر هستند؟
فرشید ملکی: اصولاً نمی‌شود کارهای رنگی و آبستره فیگوراتیو و اکسپرسیو قبلی مرا با طراحی‌های اخیر من مقایسه کرد. آنها دنیای خودشان را دارند و این طرح‌ها دنیای خودشان را. بنظر من اصولاً ابزار کار در تعیین روحیه و بیان کار شدیداً تعیین کننده‌اند. ابزاری مانند رنگ و روغن، اکریلیک، قلم مو، قلم آهنی و هر ابزار کار دیگر شدیداً در بیان کار مؤثرند.گروهی از نقاشان هستند که به نوعی به ابزار زور می‌گویند. من از آن دسته از نقاشان نیستم. من می‌گذارم تا ابزار کار من با امکاناتی که دارد کار مرا پیش ببرد. و من خودم را با امکانات عملی آن هماهنگ می‌کنم. مثلاً یکی از خصوصیات بد قلم آهنی ضمن اینکه خصوصیات خیلی خوبی هم دارد این است که راحت بر روی صفحه ی کاغذ نمی‌چرخد. درحالی که راپید امکانات پودر مخملی روان‌تری دارد و من به این دلیل راپید را برای کار انتخاب می کنم.من در این سری از طراحی‌هایم به امکانات ابزار کارم اجازه‌ی حضور می‌دهم. پیکاسو را که نگاه می‌کنی می‌بینی که به محض اینکه ابزار کارش عوض می‌شود بیان کارش نیز عوض می‌شود. چرا که او نقاشی است که به امکانات ابزار در کارش اجازه ی حضور می‌دهد. با رنگ و روغن یک جور کار می‌کند، با پاستل یک جور کار می‌کند، با مداد رنگی یک جور. ولی مجموعه کارهای او را که نگاه می‌کنید می‌بینید این کارها را می‌توان مانند دانه‌های تسبیح در یک نخ کرد. همه‌ی آنها مال یک نفرند. به نظر من ابزار کار در پیشبرد کار بسیار اثرگذار است.
فریدون غفاری: به نظر من هم وسیله خصوصیاتی از خود دارد و هم هنرمند و رابطه‌ای که بین این دو بر قرار می‌شود بسیار حساس است. تلاقی این دو باید به موازنه‌ای برسد که درنهایت، ابزار ضمن اینکه طبیعت خود را حفظ می‌کند با هنرمند نیز همراه شود.
فرشید ملکی: کاملاً حق با توست. مثلاً من همراه با این کارهای اخیرم یک سری کارهای رنگی با پاستل روغنی و مداد رنگی را شروع کردم. احساس می‌کنم بعضی جاها مثل وقتی که با راپید کار می‌کنم راحت نمی‌توانم نقشهایی که کمی پیچیده است را ایجاد کنم. با مداد رنگی جواب نمی‌دهد و مجبورم از راه دیگر وارد بشوم. این راه دیگر فضای دیگری را هم می‌طلبد. شما امتحان بکنید. وسایل و ابزارتان را عوض کنید، خواهید دید چقدر دنیای کارتان عوض می‌شود. …