معرفی مقاله:
عکاسی احمد عالی چه برشی از عکاسی ایران را پیش چشمان بیننده می‌گذارد؟ عالی کار هنری خود را از مکتب واقع‌گرایی تبریز آغاز نمود و بعد در فضای هنر نوگرای تهران کار خود را ادامه داد، او خطر می‌کند و از حوزه امن نقاشــی به سوی عرصه ناشناخته عکاسی روی می‌آورد. هیچگاه نقاشی را کنار نمی‌گذارد، حتی زمانی که نقاشی نمی‌کند ساختاری نقاشی‌گون او را در گام زدن در این عرصه ناشناخته کمک می‌کند. بداهه‌پردازی و تکه‌برداری عکاسی را با خود به نقاشی‌هایش می‌برد و فرآیند تکوین و خلق موشکافانه‌ی نقاشی را از آن‌جا به کار عکاسی‌اش می‌آورد. برخی کارهای عالی ــ هم در نقاشی و هم در عکاسی ــ مرزشکن‌اند، و این مرزشکنی گاه از حوزه هنر ایران هم آن سوتر می‌رود. این مرزشکنی هم در ساحتی صوری است و هم در درونمایه. و این موقعیت عالی را در هیئت هنرمندی پیشگام می‌نشاند.
زمان عکاسی در شیوه‌ی کار عالی عمدتا در همنشین موزاییکی عکس‌ها بسط پیدا می‌کند. اما این هم‌نشینی هم یک شکل نیست. گاه در طول و عرض امتداد می‌یابد. گاه افقی، و گاه بی‌قاعده و گاه نیز عمودی. وقتی به کارنامه احمد عالی می‌نگریم می‌بینیم او همواره در راه بوده است. او از دهه چهل به این سو مدام کار کرده است. آثاری با عکس خلق کرده و گه‌گاه هم نقاشی ساخته، و گاهی هم این دو را با هم آمیخته است. او در این راه به جریان‌های هم‌روزگار خود بی‌اعتنا نبوده و حتی گاه در همان عرصه‌ها نیز تجربه‌هایی کرده، اما سرسختانه کوشیده است تا راه خود را برود. در این راستا فردیت عالی خود مسیر راه را تعیین می‌کند و بیهوده نیست که می‌بنیم خودنگاره‌های او نشانه‌هایی مرکزی در مسیراند و اتفاقا همین خودنگاره‌ها بیش از باقی کارهای وی ملتقای کنش نقاشی و عکاسی او هستند.
.
بخشی از مقاله:
احمد عالی در کجای جغرافیای هنر ایران ایستاده است؟ جای گاه او در تاریخ هنر ایران کجاست؟ کار احمد عالی چگونه دیروز هنر ایران را به امروز آن پیوند می‌زند؟ هنرِ عالی چه نسبتی میان عکاسی و نقاشی برقرار می‌کند؟ عکاسی عالی چه برشی از عکاسی ایران را پیش چشمان بیننده می‌گذارد؟ استمرار، نوآوری، مهارت و صناعت در کار هنری احمد عالی چه معنایی دارند؟ در این نوشته نمی‌خواهم به جزئیات کار عالی بپردازم. تنها شاید اشاره به چند ویژگیِ عام در روندِ حرفه‌ایِ هنرمند به ما کمک کند تا به این پرسش‌ها در موقعیتِ طرح شده از سوی مجله پاسخ‌هایی نسبی بدهیم.