بخشی از متن:
کامبیز کاهه: نطفه‌ی چیزی به نام موزه سینما چگونه بسته شد؟ فکر راه‌اندازی موزه سینمای ایران از چه زمانی و کجا شکل گرفت؟ پیش از آن چه نهاد یا مجمعی در سینمای ایران وظیفه گردآوری آثار سینمای ایران را به عهده داشت؟
بهزاد رحیمیان:در سال ۱۳۶۷ جمال امید به سیدمحمد بهشتی مدیرعامل وقت بنیاد سینمایی فارابی این را پیشنهاد کرد. پیشنهاد راه‌اندازی موزه سینمای ایران. اما بنا به دلایلی و کارشکنی اشخاصی که امروز زمان مناسب بازگویی آن‌ها نیست این مهم سر نگرفت. تا این که در ۱۳۷۳ بهشتی، این‌بار در مقام مدیر وقت شرکت توسعه‌ی فضاهای فرهنگی شهرداری به امید اطلاع داد. بهشتی گفت حالا امکان برپایی موزه‌ی سینمای ایران وجود دارد. از همان سال فعالیت‌ها آغاز شد. و آرام آرام یک شورای برپایی شکل گرفت. اعضای این شورا عبارت بودند از عزت‌الله انتظامی، جمال امید، عزیز ساعتی، امیر اثباتی و بهزاد رحیمیان.
پس از چندی گردآوری پرشتاب یادگارها کار را به جایی رساند که موزه در شکلی محدود در خرداد ۱۳۷۷ در ساختمانی واقع در کوچه‌ی پیرنیای لاله‌زار، یاری دست‌اندرکاران سینمای ایران افتتاح شد.پیش از این هیچ نهاد یا مجمعی در ایران وظیفه‌ی گردآوری هیچ اثری به جز فیلم را به عهده نداشت.
کامبیز کاهه:چگونه سرمایه‌ی لازم برای این کار فراهم آمد؟ و در طول زمان ابعاد مالی این پروژه از چه روش‌هایی تأمین شده‌اند؟
بهزاد رحیمیان:ابعاد مالی پروژه ابتدا شامل تجهیز ساختمان لاله‌زار، تیر و تخته ویترین‌ها،… و هزینه‌های جاری می‌شد که با کمک شرکت توسعه‌ی فضاهای فرهنگی و بعد سید عطاالله مهاجرانی، وزیر وقت ارشاد و بنیاد سینمایی فارابی رفع و رجوع شد. کار که به باغ فردوس کشید، احمد مسجدجامعی، وزیر ارشاد، بنیاد سینمایی فارابی و شهرداری تهران پرداخت هزینه‌ها را به عهده گرفتند.