معرفی مقاله:
مقاله‌ی «چهره‌ای از منصور قندریز» به قلم رویین پاکباز است. پاکباز در این مقاله با تأکید بر ضرورت و اهمیت بازشناسی تاریخ نقاشی معاصر ایران برای نقاشان نسل جدید امروز جامعه‌ی ایران نوشته خود را آغاز می‌کند. به گمان او نسل جدید نقاشان ایرانی موقعیتی جدید و بی‌سابقه نسبت به همتایان خود در نسل‌های پیشین دارند. دلیل آن نیز عدم شناخت و بی‌اطلاعی از میراث خود و تاریخ نقاشی نو در ایران است.
پاکباز منصور قندریز را در زمره‌ی هنرمندانی می‌داند که در شکل‌گیری و تداوم جریان نقاشی نوگرا نقش بسزایی داشته‌اند. نگارنده معتقد است منصور قندریز همواره در جستجوی راهی به سوی نقاشی اصیل و نو، و پیوسته به دنبال مسأله هویت بومی و و ملی بود. در راستای نیل به این هدف، در دوره‌ای از زندگی هنری‌اش به نقاشی قدیم ایران بازگشت. او سعی در آزمودن و کاربست امکانات تجسمی هنر ایران کرد. این نوشتار پس از مرور اجمالی مراحل مختلف زندگی هنری منصور قندریز، از ورودش به هنرستان هنرهای زیبای تهران در سال ۱۳۳۳ تا دوره‌ی متأخر زندگی‌اش، بر همین دوره‌ی کاریِ او تأمل می‌کند.
.
برای مطالعه‌ی مقالات بیشتر پیرامون منصور قندریز اینجا را کلیک کنید.
برای مطالعه‌ی کتاب الکترونیک «رویین پاکباز در حرفه: هنرمند» در طاقچه اینجا را کلیک کنید.
.
بخشی از مقاله:
..ذهنیت و تجربیات هنری منصور قندریز در آثار دوره‌ی تبریز رخ می‌نماید. این آثار درونمایه‌ای از پیوند دیرینه انسان با طبیعت دارند. ساختاری محکم را ـ که حاکی از شعور تجسمی نقاش است ـ ارائه می‌دهند. دنیای خیالی این پرده‌ها از متن زندگی ساده و طبیعی شکل می‌گیرد. اگر رازگونه می‌نماید، فقط به آن سبب است که با تجربه‌های عینی زندگی شهری فاصله دارد. در این دوره، بدوی‌گرایی وجه غالب در اندیشه‌ی منصور قندریز است. اما، اندکی پیش از این، گریزهایی نیز به کوبیسم زده است، و تصور نمی‌رود که این امر فقط به انگیزه تجربه‌اندوزی بوده باشد. در واقع، قندریز به خردگرایی مدرنیستی نیز کشش دارد، که در قالبی دیگر در آثار متأخرش هم بروز خواهد کرد…