معرفی مقاله:
نتایج نظرسنجی ده هنرمند برتر ایران، به همراه مجموعه مطالبی از وحید حکیم، مجید اخگر، علیرضا صحاف‌زاده، کریم‌نصر، شهلا‌حسینی، لیلی‌گلستان، رزیتا شرف‌جهان، مسلم خضری، حمید کشمیر‌شکن، سهراب مهدوی، جواد مجابی، احمد وکیلی، آناهیتا قبائیان، محمودرضا بهمن‌پور، مهدی چیت‌سازها.
نقطه امتزاج شناخت و ذوق؛ چند نکته و حرف درباره انتخاب ده هنرمند برتر: وحید حکیم
متن حاضر در رابطه با انتخاب ده هنرمند برتر در سال ۱۳۹۳ است. هنرمند برتر کدام است؟ هنر برتر چیست؟ ما هیچگاه صرف داشتن مهارت و دانشی پروپیمان درباره رسانه را رهیافتی برای انگشت نهادن بر هنرمندان برتر به شمار نیاورده‌ایم. حجم کار و میزان تولید هنری چندان در قضاوت ما در باب هنرمند برتر مالک نبوده است. نمی‌توان به هر آنچه امروزه گالری‌ها، موزه‌ها، وکمپانی‌های هنری به عنوان «هنر امروز» نمایش می‌دهند دل بست. آنها را همچون گواهان «روح زمانه» به حساب آورد.
در گزینش ده هنرمند برتر از روشی تناقض‌آمیز که برآنم در مواجهه با هر اثر هنری می‌تواند روشی سودمند باشد. – در حد توان – بهره جسته‌ایم؛ روشی که ما آن را مبتنی بر دو نگاه، یعنی «نگاه غیرمسئولانه» و «نگاه مسئولانه» میدانیم. نگاه غیرمسئولانه را نگاهی میدانیم که هنرشناس بیرون از مناسبات درون رسانه‌ای و با رویکردی بیش و کم غیرمسئولانه نسبت به مناسباتی که درون یک رسانه اهمیت می‌یابد بر آن است. دریابد ابژه‌ی هنری از چه چیزهایی سخن می‌گوید. و هنرمندش در سیر هنری خود چه وزش‌هایی را لمس کرده است. نگاه مسئولانه را به نگاهی اطلاق می‌کنیم که هنرشناس ــ و این بار نیز در حد توان ــ با نگاهی مسئولانه نسبت به سازوکار و کم وکیف رسانه می‌سنجد. آن ابژه چگونه از آن چیزها سخن می‌گوید. هنرمندش چه میزان به روح ماده‌ی خود نزدیک شده است. چه سان توان فراروی از سرحدات آن ماده را یافته است. بدیهی است که ذهن هنرشناس اگر چه یک اثر هنری ممکن است هسته‌ی آن اثر را برای هنگام تحلیل و قضاوت لحظاتی از هم جدا و چند پاره سازد. اما در نهایت ــ در گونه‌ای مداقه ــ آن را به شاکله‌ی تقسیم ناپذیر خود باز می‌گرداند. در باب این موضوع می‌توانید به مقاله «در باب فواید و مضار فعل مذموم نظرسنجی» نگاهی داشته باشید.