حالا روز به روز عکاسی ایتالیا توجه بیشتری در جهان به خود جلب می‌کند. بیش از دو دهه از مرگ «لوییجی گیری» می‌گذرد، اما همین چند ماه پیش نخستین نمایشگاه انفرادی او در گالری «دیوید زویرنر» لس آنجلس برگزار شد. انتشارات «مک» که چاپ تازه‌ی «کداکروم»، کتاب مشهور گیری را منتشر کرده بود، به سراغ اثر دیگری از او «صبحانه بر روی چمنزار» رفته که به زودی زود در بازار ارائه خواهد شد. سال گذشته مجله‌ی «آرت فروم» تصویری از گیری را بر روی جلد قرار داد و کمی پیش‌تر، بنیاد «اپرچر» با نمایشگاه و کتابی او را ستود. در این میان به تازگی دو کتاب از «گویدو گوییدی» منتشر شده و نیز نمایشگاه بزرگی از آثار او در بنیاد «هانری کارتیه برسون» در پاریس برگزار شد.
این که عکاسی ایتالیا انقدر دیر دیده و فهمیده می‌شود، می‌تواند خود موضوع مقاله‌ای بلند باشد. پیش از دهه‌ی نود میلادی، عکاسان اروپایی فرصت‌های برابر کمتری نسبت به همتایان آمریکاییشان داشتند. عکاسان ایتالیایی که از هنرهای مفهومی آغاز کرده بودند و در دهه‌ی هشتاد با بهره‌گیری از دستاوردهای عکاسان آمریکایی به دستورزبانی شخصی دست‌یافته بودند شاید جذابیت و قرابت کمتری برای مخاطبین عکس در جهان داشتند. عکس‌های آنها به مناظر ایتالیایی می‌پرداخت، اما نه آن مناظر جذاب و دل‌ربایی که در سرزمینی تاریخی همچون ایتالیا انتظار دیدنش را داشتیم، بلکه معمولی‌ترینشان.
در این شماره‌ی حرفه:هنرمند قصد داریم به معرفی و بررسی ابعادی از آثار عکاسان ارزشمندی همچون «لوییجی گیری» و «گویدو گوییدی» بپردازیم. همچنین در این فرصت، سری به سرزمین خودمان نیز می‌زنیم و نگاهی خواهیم داشت به حضور عکاسان ایتالیایی در ایران.
در این فصل خواهید خواند:
– عکاس‌های ایتالیایی تبار / احسان براتی
– ایتالیایی‌ها در سرآغاز عکاسی ایران / محمدرضا طهماسب‌پور
– نامه‌ای به گویدو گوییدی / محمدرضا میرزایی
– گفت‌وگو با گویدو گوییدی / والنتینا ریبولی / جمشید شاهپوری
– میان دو دنیا / ماریا آنتونلا پلیتزاری / مریم رمضانخانی
– عکاسی و ایتالیا / ماریا آنتونلا پلیتزاری / الهام شوشتری‌زاده