دست‌ها بالا! / بهداد آوندامینی

بخشی از متن:

شاید معروف‌ترین جمله‌یی که درباره‌ی ادوارد دست قیچی گفته شده این که فیلم بسیار شخصی تیم برتون است باشد. در مقایسه با تولید پردردسر بتمن (۱۹۸۹) که طی آن برتون از دخالت‌های برادران وارنر و مطبوعات آزار دیده بود. ادوارد دست قیچی در آزادی ایده‌آلی ساخته شد:براساس طرحی که تیم برتون از کودکی در ذهن داشت و با کمک نویسنده‌ای (کارولین تامپسون) که با هم کوک بودند، با بازیگران و عوامل مورد علاقه‌اش، در دکورها و حال و هوایی فانتزی و رمانتیک که به دنیای ذهنی و دغدغه‌های خصوصی خود نزدیک بود.خیلی از تماشاگران با دیدن جانی دپ در نقش شخصیت جداافتاده، غیرعادی و عجیب‌الخلقه‌ای که می‌توانست جوانی وینسنت مالوی کار کوتاه تیم برتون (وینسنت، ۱۳۸۲) باشد تصویر کارگردان فیلم را به یاد می‌‍‍‌آورند. موهای بلند به هم ریخته. عینک و لباس‌های سیاه. و حرکت عصبی دست‌های تیم برتون او را نمونه‌ی در دسترس شخصیت اثرش می‌نمود و داستانِ ادوارد به زندگی و کار او نزدیک شد.

خودش در مصاحبه‌ها تکرار کرده که خیلی از روابط فیلم از احساس‌ها و تجربه‌های او در کودکی و نوجوانی سرچشمه گرفته‌اند و یکی دو تا از این منابع اقتباس در فیلم (و برای شناخت شخصیت ادوارد) نقش اساسی دارند:برتون نوجوان در روزهایی مثل کریسمس و هالووین پنجره‌ها و سردرهای خانه اهالی شهر کوچکش بربنک را نقاشی، تزیین و دکور می‌کرده. راهی برای نمایش نگاه و سلیقه‌اش و باز کردن جایی برای خود میان مردم دور و بر. حرکتی که ادوارد با آرایش درخت‌ها و سگ‌ها شروع می‌کند.شخصیت دست‎قیچی که منگ و کمی کندذهن به نظر می‌رسد. به توصیف برتون از خودش در جوانی آدمی که در خود و در چیزها غوطه‌ور می‌شود شبیه است.