شهلا حسینی در دوره‌های مختلف کاری‌اش طیف گسترده‌ای از مدیوم‌ها همچون طراحی، نقاشی، اسمبلاژ و چیدمان را امتحان کرده است. تم اصلی کارهای او را نیز انسان و ساخته‌هایش، طبیعت و عناصرش تشکیل می‌دهند. در این مقاله ثمیلا امیرابراهیمی نگاهی به طراحی‌های او داشته و آنها را دقیق‌تر بررسی کرده است. طراحی از همان ابتدای فعالیت شهلا حسینی و دهه‌ی ۵۰ با او همراه بوده. طراحی‌هایی از مدل‌های زنده با خطوطی مواج و سایه‌روشن‌های مخصوص به شهلا حسینی.
در دهه‌ی ۷۰ با تغییراتی در پرداخت طراحی‌ها، توجه به جزئیات بیشتر نسبت به کلیات داشته. و اضافه شدن پدیده‌های طبیعی چون صدف و مروارید و برگ‌ها در کنار مفتول‌ها و سنجاق‌ها، سبک او تغییر مسیر می‌دهد. هویت اشیا دیگر بخشی از هویت آثار هنری او می‌شوند. به اعتقاد ثمیلا امیرابراهیمی، شهلا حسینی همواره هنرمندی بوده که هیچ‌گاه خود را محدود نکرده. در تحلیل ثمیلا امیرابراهیمی از آثار اخیر شهلا حسینی که حالا دیگر مداردرنگی و ماژیک هم آنها را همراهی می‌کنند این ویژگی را بارزتر خواهیم دید.
برای مطالعه‌ی تمامی مقالات ثمیلا امیرابراهیمی اینجا را کلیک کنید.
بخشی از مقاله‌ی ثمیلا امیرابراهیمی:
سیر حرکت هنرمند پُرکاری مثل شهلا حسینی که در طول زمانی بیش از چهل سال کارهای هنری‌اش را به اشکال مختلف پیش برده داستان درازی دارد. بی‌شک هر دوره یا هر شاخه از کار او و درک معناها و پیوندهای آثارش دقت و تأمل بیشتری می‌طلبد. اما شاید این روایت مختصر از آنچه من(ثمیلا امیرابراهیمی) در این مدت از کار او دنبال کرده‌ام نیز سهمی در گشودن فضای کارهایش داشته باشد. شهلا حسینی در دوره‌های مختلف با اشکال گوناگونی از کار چون طراحی و نقاشی، جفت‌و‌جور‌کاری (اسمبلاژ) و چیدمان (اینستالیشین) به میدان آمده است. تم‌های اصلی کار او انسان و ساخته‌هایش، طبیعت و عناصرش، و بالاخره ایده‌ها و مفاهیم هستند که به این ترتیب وسعتی بیکران دارند. سبک و لحن کار او نیز طیف‌های متنوعی دارد. و متناسب با موضوع و محتوا، گاه بازنمایانه، گاه انتزاعی و گاه فراواقعی یا مفهومی می‌شوند…