ابلاردو مورل عکاس کوبایی است که پس از مهاجرت به آمریکا به عکاسی روی آورد. مورل در جوانی به سمت نوعی هنر طغیانگر گرایش داشت. پس از آنکه مدتی مجبور به حضور در خانه بود، فضاهای داخلی را سوژه‌ی خود قرار داد. مورل تحت تاثیر جو آموزشی و عکاسانی همچون وینوگراند به عکاسی خیابانی روی آورد اما نقطه متمایز در تجارب او استفاده از فرآیند کمرا آبسکیورا (اتاق تاریک) در عکاسی بود. او تلاش کرد از بسیاری از مناظر و ساختمان‌های مطرح با تکنیک کمرا آبسکیورا عکاسی کند. خلاقیت مورل محدود به این سبک نشد. او در فرآیند عکاسی خود دو عنصر شانس و کنترل دقیق صحنه را به موازات هم پیش می‌برد. این مقاله تلاش می‌کند تکنیک ها و شیوه‌های نگرش ابلاردو مورل را در عکاسی شرح دهد و وجه تمایز این عکاس را بازگو کند.
بخشی از مقاله:
ابلاردو مورل سال ۱۹۴۸ در شهر هاوانا پایتخت کوبا به دنیا آمد و سال ۱۹۶۲ همراه با پدر، مادر و خواهرش پس از واقعه “خلیج خوک‌ها”و شروع رژیم فیدل کاسترو، به آمریکا مهاجرت کرد. زمان زیادی طول کشید تا آبلاردو چهارده ساله بتواند در کشور جدیدی که حتی زبانش را نمی‌دانست، هضم شود. ابتدا هفت ماهی را در میامی گذراندند، و پس از آنکه پدرش در نیویورک شغلی پیدا کرد، به آنجا رفتند. خودش هم به عنوان پادوی داروخانه مشغول به کار شد. و با پس‌انداز حقوقش توانست اولین دوربینش که یک کداک براونی جعبه‌ای بود، را بخرد.
مورل تحصیلات دبیرستانی‌اش را در یک مدرسه‌ی دولتی گذراند ولی در ۱۹ سالگی توانست با برنده شدن در یک بورسیه‌ی دانشجویی، در کالج “باودوین” ثبت نام کند. (مؤسسه‌ای که دو دهه بعد به او دکترای افتخاری اعطا کرد)…
پیشنهاد تماشا: مستند گری وینوگراند «همه‌چیز عکس‌گرفتنی است»