از ابتداي عکاسي ژاپن تا آغاز جنگ جهاني اول
۵۰ سال آغازين تاريخ عکاسي ژاپن _ از ورود اولين دوربين در سال ۱۸۴۸ تا پايان قرن _ با تغييرات انقلابي در جامعة ژاپن همراه بود. تحريکات غرب ژاپن را بر آن داشت که سياست انزواي ملي را که قرن ها بين اين کشور و جهان فاصله انداخته بود رهاو طي چندين دهه سلطنت مشروطه را جايگزين حکومت فئودالي کند و به سرعت به سوي مدرنيسم پيش رود. عکاسي پا به پاي اين تغييرات دگرگونشد و با رشد علم و تکنولوژي غرب در کشور پيشرفت کرد و با رشد اقتصاد سرمايه داري تبديل به صنعتي خلاق شد. عکاسي در عين حالي که بازتاب تغييرات چشم انداز ژاپن بود، در خلق تصاويري نقش داشت که به شکلگيري هويت ژاپن در چشم مردم خويش و جهانيان کمک کرد.
اولين عکسها را در آغاز، غربيها از ژاپن و مردمانش گرفتهاند و البته اين عکس ها نيز بخشي از”عکاسي ژاپن” هستند. عکاساني که در سال ۱۸۵۹ وارد سه بندر ژاپني گشايش يافته بر روي غربيان شدند کارگاههايي تأسيس کرده و اولين نسل عکاسان بومي ژاپن را آموزش دادند. پيشگامان ژاپني با ترجمة کتابهاي راهنماي غربي، انجام تحقيقات و انتشار اولين متون به زبان ژاپني در دهة ۱۸۶۰ در اين هنر جديد مهارت يافتند و نيز نسل بعدي عکاسان را آموزش دادند که تعدادشان در دهة ۱۸۷۰ به سرعت افزايش يافت و از آن پس بود که “عکاسي ژاپن” معناي واقعي خود را در “عکسهاي گرفته شده توسط ژاپنيها” يافت.
عکاسان ژاپني نيز عکاسي را همانند همتايان غربي خود با عکاسي پرتره آغاز کردند. عکاسي پرتره در واقع شغل اصلي اولين استوديوهاي تجاري بود که در دهة ۱۸۷۰ در بيشتر شهرهاي بزرگ ژاپن تأسيس شدند. استوديوهاي عکاسي براي گرفتن عکسهاي خانوادگي و شخصي بسيار محبوب بودند اما عکسهاي حاضرـ آمادة هنرپيشگان کابوکي، گيشاها و ديگر افراد مشهور نيز طرفداران خود را داشت.
در ۱۸۷۲ براي اولين بار در تاريخ ژاپن تصويرـ پرتره اي از امپراتور ميجي و همسرش برداشته شد که اگرچه قرار بود اين تصوير صرفاً کاربرد رسمي داشته باشد اما به بازار نيز راه يافت.