آیدین آغداشلو، نقاش، طراح گرافیک، مدرس ایرانی در سال ۱۳۱۹ به دنیا آمد. او فعالیت حرفه‌ای خود را از اوان نوجوانی در یک مؤسسه‌ی تبلیغاتی شروع کرد. چند سالی به تحصیل در رشته‌ی نقاشی دانشکدهی هنرهای زیبا پرداخت، اما از اتمام دوره‌ی تحصیلی منصرف شد و به نویسندگی روی آورد. نخستین مقالاتش را در مجله‌ی اندیشه و هنر به چاپ رساند.
آغداشلو نخستین بار مجموعه‌ای از نقاشیهای خود را در انجمن ایران و امریکای تهران به نمایش گذاشت. اجرای یک برنامه‌ی تلویزیونی با عنوان شیوه‌های «دیدن»، ساختن دو فیلم آموزشی درباره‌ی هنر و معماری سنتی ایرانی برای کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سرپرستی موزه‌ی رضا عباسی، از جمله فعالیت‌های او در سال‌های قبل از انقلاب بود. پس از انقلاب کار گرافیک، به‌ویژه طراحی جلد کتاب، تدریس در دانشکدهی هنر دانشگاه الزهرا و کلاس‌های خصوصی‌اش را شروع کرد. کارشناسی آثار هنر قدیم ایران نیز بخشی از فعالیت‌های اوست.
علاوه‌براین، آیدین آغداشلو یکی از مهم‌ترین منتقدین هنری سال‌های متمادی در هنرهای تجسمی ایران شناخته می‌شود. از جمله نوشته‌ها و گفت‌و‌گوهایش می‌توان اشاره داشت به: از خوشی‌ها و حسرت‌ها (۱۳۷۱)؛ آقا لطف‌علی صورتگر شیرازی (۱۳۷۶)؛ سال‌های آتش و برف (۱۳۷۸)؛ از پیدا و نهان (۱۳۷۸)؛ زمینی و آسمانی (۱۳۸۵)؛ از دور و نزدیک (۱۳۹۱) و…آیدین آغداشلو پس از یک دوره پرسه‌زدن در دنیای نقاشیهای رنسانسی و سوررئالیستی، با دلبستگی خاصی که به میراث هنری گذشتگان داشت، از اوایل دهه‌ی ۱۳۵۰ شیوه‌ای را در نقاشی‌اش برگزید که تاکنون هم به نحوی ادامه یافته است؛ بازسازی دقیق آثار استادان قدیم و تخریب عمدی آن‌ها. در مجموعه‌ی خاطرات انهدام، در ابتدا نقاشان سده‌های پانزدهم و شانزدهم اروپا الگوی کارش بودند، اما پس از انقلاب به نمونه‌های نقاشی دوره‌های صفوی و قاجاری هم روی آورد. در دهه‌ی ۱۳۶۰، یک سلسله نقاشی آبرنگی با عنوان یادداشت‌های باغ ملک کشید. مجموعه‌مینیاتورهای مچاله‌شده به لحاظ مهارت‌های ساخت و پرداخت از شاخص‌ترین آثار بعدی او به شمار می‌آیند. خود او در این‌باره نوشته بود (۱۳۶۸): «در اجرای این کارها مهارتی دوگانه ضروری بود. از سویی با بازسازی دقیق مینیاتورهای قدیمی ارزش در معرض انهدام‌شان باید شکل می‌گرفت و از سویی با ساخت و ساز کامل و عینی چین و چروک‌های کاغذ مچاله‌شده، حقیقت حادثه به نمایش درمی‌آمد.
فرم و لیست دیدگاه
۰ دیدگاه
هنوز دیدگاهی وجود ندارد.