پس از نزدیک به ۱۰۰ روز که از تعطیلی گالریهای هنر میگذشت، با ۲۴۲ نفر از فعالین تجسمی تماس گرفتیم و یک سوال از آنها پرسیدیم: «موافق بازگشایی گالریها هستید یا مخالف آن؟»
از بین این افراد، ۹۹ نفر جواب «موافق» و ۴۷ نفر جواب «مخالف» دادند. ۱۲ نفر نیز نظری به جز «آری/ نه» داشتند و یا جواب این سوال را منوط به تصمیم شخصی گالریدارها دانستند. ۸۴ نفر نیز به دلایل مختلف در نظرسنجی ما شرکت نکردند؛ برخی از آنها مردد بودند و به جمعبندی مشخصی نرسیدند، و برخی نمیخواستند در نظرسنجیای که توسط حرفه: هنرمند انجام میشود، شرکت کنند. متأسفانه به رغم تلاشمان نتوانستیم با تعدادی از افراد نیز تماس بگیریم و به آنها دسترسی نداشتیم. اولویت ما در انتخاب افراد حضور و فعالیت آنها در داخل ایران بود و سعی کردیم مشارکتکنندگان را از میان طیفهای مختلف اعضای تجسمی، از جمله هنرمند، منتقد و نویسنده و گالریدار انتخاب کنیم. با اینحال میدانیم که این اسامیْ نمایندهی تمام سلایق و نظرات اعضای تجسمی نیستند. همچنین بیشتر شرکتکنندگان آنْ در فضای هنری تهران فعالاند و تعداد اعضای تجسمی مقیم در سایر شهرهای ایران به نحو محسوسی در آن کمتر است. بهرغم تعداد بالاتر رای «موافق»، به باور ما، از نتیجهی نظرسنجی لزوماً نمیتوان گفت که قاطبهی اهالی تجسمی خواستار شروعِ فعالیت مجدد گالریها هستند، زیرا جمع آرای مخالف و مردد و عدمشرکتکنندگان بیشتر از رأی موافقین است. همچنین بسیاری از شرکتکنندگان به رغم جواب مثبتشان، توضیح میدادند که بازگشایی اگرچه به نفع فرهنگ و هنر ایران است، اما به دلیل بحران اقتصادی، عدم رغبت مجموعهداران به خرید اثر هنری و عدم مخاطب، هزینهی بازگشایی برای گالریدارها بیشتر از نفع آن است. هرچند آرای منفی نیز اغلب مشروط و با «چون و چرا» همراه بود. در نتیجه ما از مشارکتکنندگان خواستیم در صورت تمایل نظرشان را در چند خط به طور مکتوب برای ما بنویسند. تمام نظرات را در قالب یک متن گردآوری کردیم که در پایین میتوانید بخوانید.
برای دسترسی به محتوای کامل روی دکمه زیر کلیک کنید.
فرم و لیست دیدگاه
۱ دیدگاه
پرسش مطرح شده در دنیای هنر امروز، که بحث اقتصاد در آن نقش کلیدی و محرک ایفا میکند تا حدی نمایشی و تبلیغاتی است. صد البته که باید نهاد و رکنی همچون گالری، به فعالیت بپردازد و صد البته که چرخه اقتصادی و گردش هنری میبایست زنده مانده و به تکاپوی خود ادامه دهد، ژست روشنفکری و ادای نقش کنشگری مدنی و اعتراضی با بسته بودن گالری معنا و مفهوم نمییابد. هنر اگر هنر باشد، راه بیان و ابراز خود را پیدا میکند و اگر درکی از هنر در جامعه هنردوست وجود داشته باشد، این معانی و مفاهیم را مییابد و آنرا ارج مینهد. با تعطیلی و عدم فعالیت و انزوا و سکوت، تنها ضرر روی ضرر جمع میشود و رکود و رخوت در جامعه هنری رسوخ میکند و چرخه پویای آنرا از حرکت بازمیدارد.