مهران مهاجر (متولد ۱۳۴۳) عکاسی را از آغاز دهه‌ی 1360 آغاز کرد. او دانش‌آموخته‌ی عکاسی در دورهی کارشناسی و زبان‌شناسی همگانی در دورهی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران است. طی این سال‌ها چشم و ذهن او بیشتر معطوف به سازوکار زبان دوربین و کنکاش با مرزهای آن بوده است. مهاجر کارهایش را به شکل انفرادی در ایران و به شکل گروهی در ایران و بیرون از ایران در سه دهه‌ی اخیر به نمایش گذاشته است.
مهران مهاجر در امتداد فعالیت‌های کسانی چون احمد عالی و یحیی دهقان‌پور، بر ظرفیت‌های بیانگر و زیباشناسانه‌ی عکاسی در چارچوب هنرهای تجسمی پای می‌فشارد و طی چند دهه بدنه‌ی کاری منسجمی را در میان عکاسان هنری ایران شکل داده و بر عکاسان نسل‌های بعدی تأثیر چشمگیری نهاده است. مهران مهاجر در مقالات اخیرش به مدد نظریات عکاسی از سویی و سنت عارفانه‌ی ادب زبان فارسی از سویی دیگر، به خوانش عکس‌ها می‌رود، و می‌کوشد از جزئیات تصویر عکاسی، کلیات و پیوندها و معانی را فراچنگ آورد.
مهران مهاجر معلم عکاسی و مترجم و نویسنده نیز هست. او عضو هیأت علمی دانشگاه تهران است و نزدیک به سه دهه سابقه‌ی تدریس در دانشگاه‌های تهران را دارد. وی چند کتاب در حوزه‌ی نقد ادبی و عکاسی نوشته و ترجمه کرده است. «به سوی زبان‌شناسی شعر» (با محمد نبوی)، «واژگان ادبیات و گفتمان ادبی» (با محمد نبوی) و «دانشنامه‌ی نظریه‌های ادبی معاصر» (با محمد نبوی) از کتاب‌های در زمینه‌ی نظریه‌ی ادبی هستند. نوشته‌های او درباره‌ی عکاسی عمدتاً در مجله‌ی حرفه: هنرمند چاپ شده‌اند. تهران بی‌گاه (1393)، بین و لابین (1395)، هوای زمین (1397)، از کتاب‌های عکس او هستند و کتاب‌های بایگانی و تن (1388)، عکاسی (1390)، عکاسی: درآمدی انتقادی (1390، همراه با محمد نبوی و دیگران)، مفاهیم بنیادی تاریخ هنر (1395، همراه با محمد نبوی) از ترجمه‌های او در زمینه‌ی هنر و عکاسی‌اند.
برای دانلود و مطالعه‌ی مقاله‌ها روی هر لینک کلیک کنید.
