ثمیلا امیرابراهیمی (1329 تهران)
ثمیلا امیرابراهیمی دوره‌ی كارشناسی حقوق را در دانشكده‌ی حقوق و علوم سیاسیِ دانشگاه تهران (1347-1351)، دوره‌ی آموزشیِ حكاكی روی فلز (كالكوگرافی) و چاپ دستی را در مدرسه‌ی عالی طراحی برای هنر و صنعتِ پاریس (1352)، و كارشناسی هنرهای زیبا را در کالج هنرها و صنایع‌دستی كالیفرنیا، اوكلند كالیفرنیا (1353-1357) گذراند. اولین نمایشگاه انفرادی‌اش را در خانه‌ آفتاب، تهران (1351) برپا کرد و از آن پس آثارش را بارها انفرادی و گروهی در داخل و خارج از ایران به تماشا گذاشته است. از زمان بازگشتش به ایران (1357) تاکنون آموزش در کلاس‌های خصوصی‌اش را ادامه داده است.
ثمیلا امیرابراهیمی نوشتن در نشریات را از 1352 با ترجمه چند مطلب در مجلات تماشا و رودکی آغاز کرد. بعد از انقلاب در مجلات آدینه، گردون فعالیت خود را ادامه داد. در دهه‌ی هفتاد با مجله‌ی چیستا (به سردبیری پرویز شهریاری) همکاری طولانی داشت و ترجمه‌های مفصلی درباره‌ی هنر معاصر به رشته‌ی تحریر درآورد. در مجله‌ی “زنان” بیشتر درباره‌ی زنان هنرمند ‌نوشت و مطالبی را نیز ترجمه کرد. بعد از آن کتاب‌های «مجموعه سه کتاب: به شاعر (1383)- هزار تو (1383)- چرخه‌ها (1385)» ؛ کتاب «چهره‌ها و نقاب‌ها، نقاشی‌های 1352- 1346» (1388)؛ کتاب شب‌ها و سایه‌ها (1391) را به عنوان ناشرمولف منتشر کرد.
ثمیلا امیرابراهیمی از اولین شماره با مجله حرفه:‌ هنرمند همکاری‌اش را آغاز و تا شماره 74 بیش از چهل مقاله و یادداشت تألیف و یا ترجمه کرد؛ بی‌دریغ و بی‌توقع. شکل‌گیری و بالیدن ثمیلا امیرابراهیمی در جامعه‌ی هنرهای تجسمی در دهه 50 ایران اتفاق ‌افتاد، دهه‌ای که رویکردهای معطوف به تعهد اجتماعی در فضای روشنفکری دست بالا را داشت. در چنین جَوّی وی خود را مُلزم به انعکاسِ دردها و نیروهای خفته‌ی اجتماعی می‌دید. این برخوردِ متعهدانه به تدریج بدل به نوعی نگاه دلسوزانه و احساساتِ از سرِ همدلی، و نوعِ خاصی از تلاش برای معنابخشی به دنیایِ اطراف شده است. و در همین راستا بیشتر نوشته‌های وی به معرفی هنرمندان و توصیف و جریانات هنر نوگرای ایران اختصاص دارد؛ و بعضاً هنرمندان مهم ولی کم‌تر دیده‌شده‌ای همچون نفیسه ریاحی که نسل‌های جوان‌تر کم‌تر با کار وی آشنا بودند به واسطه‌ی او معرفی شدند. او طی این سال‌ها در شرح و بررسی سبک، ساختار و مضامین آثار برخی هنرمندان و یا مسیر شکل‌گیری و انسجام فعالیت‌شان کمک‌یار مجله بوده است. از جمله‌ی این هنرمندان می‌توان از مینا نوری، علی گلستانه، شهلا حسینی، حسام‌الدین رضایی، فریدون غفاری، محمد خلیلی و بکتاش سارنگ جوانبخت نام بُرد. هنر قاجار و تجربه‌ی تجدد در ایران، شکل‌گیری نهادهای فرهنگی، تحلیل نگارگری ایرانی از دیگر موضوعاتی است که امیرابراهیمی به آن‌ها پرداخته است. نوشته‌های دیگری از او به معرفی و یا ترجمه‌ی مطالبی از هنرمندان برجسته‌ی غربی همچون لوسین فروید، تاپیس، موراندی، روتکو و رون کیتای اختصاص دارد. همچنین علاوه برآنکه مناظر شهری بخشی از نقاشی‌های او تشکیل می‌دهند، در ساحت نظر نیز به شهر و شهرنشینی اندیشیده و مقالاتی در این باره نوشته است. در ویژه‌نامه‌های نشریه از مهاجرت نوشته و یادداشت‌های چهل ساله‌اش را منتشر کرده است. با ژانرهای هنری آشناست و درباره‌ی مفاهیم مهم هنر همچون سبک بحث کرده و اندیشیده است. کار با کلمات را خوب می‌داند، نثر روانی دارد و نکته‌تاب و تازه‌جو است.

برای دانلود و مطالعه‌ی مقالات ثمیلا امیرابراهیمی روی هر تیتر کلیک کنید.

شهر در انعکاس تصویر / ثمیلا امیرابراهیمی

سبک، شکل روح است / ثمیلا امیرابراهیمی

حقیقت و اصالت در هنر / ثمیلا امیرابراهیمی

آزادی و قناعت در آثار “علی گلستانه” / ثمیلا امیرابراهیمی

حسام‌الدین رضایی و مسیرهای هنر ایرانی / ثمیلا امیرابراهیمی

من از نهایت شب حرف می‌زنم / گفت‌وگو با ثمیلا امیرابراهیمی

چراغی در مه / ثمیلا امیرابراهیمی

ما / ثمیلا امیرابراهیمی

نقاشی قاجار و تجربه‌ی مدرنیته / ثمیلا امیرابراهیمی

تاپیس و نقد: وقتی که مس طلا نمی‌شود / ثمیلا امیرابراهیمی

آنتونی تاپیس / زندگی و آثار / ثمیلا امیرابراهیمی