انتقال سنت تصویری جهان در طی هزاران سال بر عهده‌ی نقاشی بوده است، و این نقاشی است که پیش از ابداع رسانه‌های تصویری مدرنی مانند عکاسی و سینما، انواع گوناگون بازنمایی را آزموده است: واقع‌گرایی، خیالی‌سازی، تمثیل‌سازی و تصویرسازیِ روایتی و انواع و اقسام شیوه‌های دیدن و نمایاندن که بعدتر به سایر رسانه‌ها منتقل شده تا رسانه‌ی جدید، به جای شروع از خلاء، پشتوانه‌ی فرهنگی و دیداری استواری داشته باشد. آکیرا کوروساوا از جمله کارگردانان سینماست که نه تنها سنت نقاشی را می‌شناسد و این در نوع قاب‌بندی حیرت‌انگیز فیلم‌های او پیداست، بلکه خود نقاشی است صاحب ذوق و خلاق. به همین دلیل استوری‌بوردهای فیلم‌های او با فرم معمول استوری‌بوردهای تاریخ سینما متفاوت است. استوری‌بوردها به طور معمول اتودهایی سریع و ساده برای طراحی میزانسن هستند، اما آثار کوروساوا از ابتدا با ذهنیت نقاشانه تصویر می‌شوند. از این‌رو سنت نقاشی چیزی نیست که کارگردان به فراخور موضوع به آن دست بیندازد و یا فیلمش را با جلوه‌های بصری جذاب و آشنای تاریخ هنری «عمیق» و «نخبه‌گرا» نشان دهد، بلکه نقاشی در بُن و اساس سینمای کوروساوا حضور دارد. در پایین استوری‌بوردهای ۵ فیلم از کوروساوا، به همراه نماهای منطبق با هر یک آن‌ها در فیلم، گزینش و نمایش داده شده‌اند.

*رابطه‌ی بین نقاشی و سینما از موضوعات قابل‌تاملی است که پیشتر در شماره‌ی ۲۳ (زمستان ۸۶) بدان پرداخته‌ایم. برای دانلود و مطالعه‌ای هر یک مقالات این شماره اینجا را کلیک کنید.