هادی ضیا‌الدینی هنرمند منحصر به فردی است. وقتی در سال ۱۳۶۷ از دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد در تهران که مرکز و قلب هنر نوگرای ایران بود و هنوز هم هست، نماند؛ به سنندج رفت و عمری را صرف آموزشِ هنر و تصویرکردن خاطرات، رویدادها و احوالات مردم کردستان کرد. طیف متنوع آثار او از طراحی و نقاشی تا مجسمه‌ها و یادمان‌های عمومیِ بزرگ‌ْ نشان‌دهنده‌ی کارنامه‌ی پُرکار و هدفمند اوست و جایگاه او را به عنوان هنرمندی تأثیرگذار و شاخص تثبیت کرده است. اگرچه ضیاءالدینی را بیشتر با هنر قوم‌گرا و روایتگری می‌شناسند که با تاریخ و هویت مردم کُرد گره خورده، اما او تدریجاً از توصیف موضوعات عینی و تاریخی به بیان مضامین عام‌تری چون عشق و رنج و فداکاری گرایید.
در گفت‌وگویی که می‌شنوید ایمان افسریان، ثمیلا امیرابراهیمی و مهدی قادری‌نژاد با هادی ضیا‌الدینی درباره‌ی زندگی هنری‌اش و مسیری که از دوره‌ی دانشجویی تا به امروز طی کرده سخن می‌گویند. همچنین در شماره‌ی ۸۰ مجله، و در ویژه‌نامه‌ی هنر شهرهای ایران، مقاله‌ی مفصلی درباره‌ی تاریخ هنرهای تصویری در کردستان، از دیرباز تا دوران معاصر، به قلم مهدی قادری‌نژاد منتشر شده است که علاقه‌مندان به این موضوع می‌توانند آن را از طریق سایت حرفه: هنرمند تهیه و مطالعه کنند.
مجموعه‌ی دیمتی حامی انتشار این فایل شنیداری‌ست.
آهنگساز: سبحان افسریان
گوینده: صبا تقوی
روی علامت کست‌باکس کلیک کنید
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.