این مجله‌ی شنیداری به بهانه‌ی نمایشگاه اخیر علی اکبر صادقی در گالری مدار موازی تهیه شده است. ابتدا بخش‌هایی از نوشته‌ی ثمیلا امیرابراهیمی با عنوان «دیوانه» را می‌شنوید که در آن به توضیح و تفسیر دوره‌های مختلف کاری علی اکبر صادقی پرداخته. در ادامه گفت‌وگویی می‌شنوید که در آن ایمان افسریان ثمیلا امیر ابراهیمی و مسلم خضری در کارگاه صادقی با او درباره‌ی زندگی و آثارش صحبت کردند. شما می‌توانید متن این گفت‌وگو را نیز با عنوان «جای خالی یعنی زهر» در بخش ایران جدید سایت مطالعه کنید.
بخشی از گفت‌وگو:
افسریان: تا الان چند میلیون تصویر کشیده‌اید؟
صادقی: به قول کیارستمی می‌توانند از میدان تجریش تا میدان راه‌آهن دو طرف خیابان کارهای من را بگذارند.
امیرابراهیمی: من فکر می‌کنم ذهن شما مقدار زیادی استعداد سورئال دارد. از جوانی هم داشته. به نظرم در این نمایشگاه‌های دو دهه‌ی اخیر یعنی از دهه‌ی ۸۰ و از نمایشگاه گالری آران که کارها بزرگ‌تر شد و آن جزئیات مثل دانتل یا توری‌مانند زمینه‌ی اثر را می‌پوشاند، به نظرم یک تغییر اساسی در کارتان شروع شد. مقدار زیادی از آن جنبه‌های روایی ِتصویرگری یا قواعد گرافیکی کنار رفت و کارها به سمت یک نوع نقاشی جدید می‌رود که در عین حال بسیار پرکار است و می‌شود به مینیاتور ایران و یا به خیلی از زمینه‌های تاریخ هنری وصل‌شان کرد. ولی همه‌ی این‌ها ترکیب آن چیزی بود که شما در چهل یا پنجاه سال قبل کار و تجربه کردید. به نظرم کارهای اخیر شما یک اوج‌گیری داشت و خیلی هم جالب است. در آثار هر هنرمندی این اتفاق نمی‌افتد و اغلب هنرمندان به مرور به سمت پایین و خاموشی حرکت می‌کنند در حالی‌که شما مثل بعضی هنرمندان خوب به سمت بالاتر رفتید. هم نیروی خوبی در کارتان باقی مانده هم تخیل و ترکیب خوب…
آهنگساز: سبحان افسریان
مجموعه‌ی دیمتی حامی انتشار این فایل شنیداری‌‌ست.
روی علامت کست‌باکس کلیک کنید
۰ دیدگاه
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.