تکاپو یکی از مجله‌های روشنفکری دهه‌ی ۷۰ است که سرانجامی غم‌انگیز –اما آشنا- را در تاریخ مطبوعات ایران از سر گذراند: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی شماره‌ی آخر مجله را در تاریخ اسفند ۱۳۷۳ خمیر کرد و پس از آن دیگر هیچ‌وقت اجازه‌ی چاپ نیافت. تکاپو در مجموع ۱۴ شماره منتشر شد و یکی از پایگاه‌های مهم برای از سرگیری فعالیت کانون نویسندگان در آن سال‌ها بود. در شماره‌های مختلف این مجله سلسله گفتگوهایی با اعضای سابق کانون نویسندگان پیرامون وظایف و مسئولیت آن‌ها منتشر شده است. برآیند این بحث‌ها و مهم‌ترین رویداد درباره‌ی مجله‌ی تکاپو انتشار متن «۱۳۴ نویسنده» در آبان ۱۳۷۳ بود که وظیفه‌ی نویسندگان را برای تبیین ماهیت کار فرهنگی و حضور جمعی آن‌ها مشخص می‌کرد. شاید بتوان در یک جمله‌ی گزیده از محمد مختاری رویکرد این مجله را به کار فرهنگی و نسبت آن با سیاست خلاصه کرد: «ما به لحاظ حرفه‌مان که نویسندگی است صنف هستیم. اما به لحاظ موضوع حرفه‌مان که فرهنگی است طبعاً سیاسی هم هستیم. بی‌آنکه این سیاسی بودن فرهنگ، به معنای پیروی از یک تحلیل سیاسی ویژه باشد. یا به معنای توافق بر سر یک برنامه معین سیاسی باشد.» (ضرورت طرح و شناخت نظرها، شماره‌ی ۶ تکاپو، آذر ۱۳۷۲، صص ۲۹ و ۳۰)
متن «۱۳۴ نویسنده»، معروف به «ما نویسنده‌ایم»، در فضای فرهنگی زمان خود مناقشات بسیاری را به راه انداخت و روزنامه‌های دولتی برای حمله به این رویکرد دمکراتیک از هیچ چیزی دریغ نکردند و سرانجام کار چیزی نبود جز توقیف تکاپو. این توقیف تنها و تنها یک دلیل داشت: اعلام حضور جمعی ۱۳۴ نویسنده برای دفاع از آزادی بیان.
برای خرید دوره‌ی کامل صحافی شده‌ی مجله تکاپو می‌توانید به اینستاگرام کتاب دیوان پیام دهید، و یا با این شماره تماس بگیرید: ۰۹۲۲۶۳۹۰۹۹۷