مروری بر کتاب «مرقع ایرانی ۱۶۰۰-۱۴۰۰: از پریشانی تا جمعیت» نوشته‌ی دیوید راکسبورا

مرقعات، مجموعه‌های پیوسته‌ای از آثار خوشنویسی، نقاشی و طراحی هستند که بین سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ میلادی در محیط‌های درباری ایران به صورت دفترنامه‌هایی مجلد با جلدهایی چرمی یا مقوایی گردآوری شدند. این‌گونه جمع‌آوری آثار هنری در بین دو فرهنگ مجموعه‌سازیِ اروپا و شرق آسیا واقع بود و شکلی متفاوت از جمع‌آوری و ارائه‌ی آثار هنری را ارائه می‌داد که در مقایسه با دو فرهنگ پیشین تا حد زیادی نادیده و در حاشیه مانده‌است.