زندگی‌نامه‌ی هنرمندان وجوه گوناگونی دارد. بخشی از زندگی‌نامه‌ی آن‌ها شرح آموزش‌ها، نهادها، محفل‌ها و جریان‌هایی است که هنرمند تحت تأثیر آن‌ها بوده است. بسیاری از اطلاعات را می‌توان از بررسی سبک‌شناسانه‌ی صرف اثر هنری نیز به دست آورد و یا دست‌کم متخصص هنر می‌تواند آن‌ها را نشان دهد. اما بخش دیگری از اطلاعات زندگی‌نامه‌ای مربوط می‌شود به مسائل شخصی‌تر و درونی‌تر هنرمند: رابطه‌اش با خانواده و جامعه، حساسیت‌های روحی‌اش و اتفاقات ویژه‌ی زندگی‌اش. علیرضا رضایی‌اقدم در این مقاله سعی کرده است زندگی و آثار شهلا حسینی را از جنبه‌های گوناگون و کمتر دیده‌شده بنگرد. از کودکی و رابطه‌ی نزدیکش با پدرش آغاز کرده، که همین البته سرآغاز شکل‌گیری بسیاری از آثارش همچون چیدمان‌ها و جعبه‌هایش شد و سپس سال‌های جوانی و تحصیل را از نظر گذرانده. می‌بینیم که شهلا حسینی چگونه از همان دوران در مقایسه با هم‌عصرانش در دهه‌های 60 و 70 توانسته راه خود در هنرهای تجسمی را جست‌و‌جو و سپس پیدا کند. او از آن دسته هنرمندانی است که همیشه فعالیتی پویا داشته و سال‌های سالخوردگی نیز او را از پا ننشانده، بلکه همچنان در طراحی‌ها و پرتره‌های اخیرش به خوبی این پویایی را می‌توانیم مشاهده کنیم.