تقریباً همه بر سر این نکته توافق دارند که هنر دهه‌ی 70 متنوع، چندپاره و متفرق است. برخلاف هنر چند دهه‌ی قبل، انرژی هنری این دهه درون یک کانال خاص که بتوان آن را با اصطلاحی زیباشناختی، اکسپرسیونیسم انتزاعی یا مینی‌مالیسم نام‌گذاری کرد، جریان پیدا نکرده است. هنر دهه‌ی 70 با سرپیچی از مفهوم تلاش جمعی که پشت هر «جنبش» هنری‌ای نهفته است، به پراکندگی خود افتخار می‌کند...