«گویای بی‌زبان» عنوان مقاله‌ای از پویا کریم است که به هم نشینی زبان و تصویر با مناسبات میان ما و واقعیت می‌پردازد. اندیشیدن در باب سرشت مفاهیمی همچون زبان، عکاسی، و نسبت میان آنها در هم نشینی عکس - متن همواره با مناسبات میان ما و واقعیت پیرامون مان سروکار دارد، واقعیتی که ما خود جزئی از آن و هم زمان ناظر آن‌ایم. تفکر پیوسته در جریان است و موضوع مورد بررسی خود را همواره از چشم اندازهای پیوسته متغیر نظاره می‌کند و بدین سبب، جایگاه تفکر را برجسته می‌کند. در میان چشم‌انداز استعلایی فیلسوف و چشم‌انداز معمولی یک نظرگاه میانی حضور دارد که این نقطه‌ى ميانی زیباشناسی است و از این منظر، زبان و عکاسی بسان دو میدان نیروی مغناطیسی در قالب بیان و در ساحت صورت (فرم) یکدیگر را همزمان جذب و دفع می‌کنند. از این رو، متن پیش رو در این میانه به شکلی سرگردان پرسه می‌زند. ...