در برهه‌ای این آگاهی به وجود آمد که امکان «صحبت به زبانی دیگر» در هنر، بدون مخدوش شدن ارتباط، وجود دارد و اتفاقی که این فهم را قابل‌تصور کرد، اولین حاضرآماده‌ مستقل مارسل دوشان بود. بعد از آن، هنر توجه خود را از فرم زبان برگرفت و بر آنچه گفته می‌شد، تمرکز کرد؛ به این معنا که طبیعت هنر از مسئله‌ی ریخت‌شناسی به مسئله‌ی کارکرد تغییر کرد. این انتقال از «نمود ظاهری» به «انگاره‌‌ی مفهومی» آغاز هنر «مدرن» بود و آغاز هنر «مفهومی». ...