17
گزیده‌هایی از مقدمه‌ای بر تصویر عکاسی در فرهنگ دیجیتال / مارتین لستر / روبرت صافاریان
ورود تکنولوژی به عکاسی یکی از نقاط مهم در تاریخ عکاسی است. طرفداران عکاسی دیجیتال، پیشرفت عکاسی را محصول ظهور تکنولوژی می‌دانند و مخالفان با ارجاع به اتاق روشن در تاریخ هنر تاثیرِ مطلق تکنولوژی را انکار می‌کنند. مارتین لستر در مقاله‌ی «مقدمه‌ای بر تصویر عکاسی در فرهنگ دیجیتال» تلاش می‌کند تا زمینه‌های مواجهه با تکنولوژی دیجیتال و اثرات آن بر عکاسی را بررسی کند. تصور بشر نسبت به واقع‌نمایی عکاسی پس از ورود عکاسی دیجیتال دگرگون گردیده است. نویسنده تلاش دارد به این سوال پاسخ دهد که عکاسی با سهولت چاپ و کنار رفتن چاپ‌های شیمیایی چگونه جایگاه جدید خود را در هنر تثبیت نموده است. عکس‌ها در عصر دیجیتال کاربرد وسیعی دارند، با رسانه‌های دیگر رابطه‌ای بینامتنی دارند و دائم در حال بده‌بستان با سایر رسانه‌ها هستند. پیشنهاد مقاله برای مشخص کردن جایگاه عکاسی در تاریخ هنر در عصر دیجیتال این است که به ژانرهای گوناگون آن همچون مقوله‌هایی کاملاً متمایز اندیشید و در مسیر اندیشه پیرامون عکاسی، آن را به عنوان یک کلِ واحد در نظر نگرفت. تأثیر پساساختارگرایی بر عکاسی نشان می‌دهد عکاسی همگام با تاریخ تفکر دچار تحولاتی گردیده است که لزوماً متأثر از ورود تکنولوژی نیست. عکاسی در دوران جدید که وابسته به واقعیت مجازی و یا نرم افزارهای کامپیوتری است با ساز و کار دیگری در ارتباط است که این مقاله در صدد توضیح آن برمی‌آید. مقاله با این جملات آغاز می‌شود:
قلم فرسایی پیرامون تکنولوژی تصویری نو، به شیوه‌ای غیرقابل دفاع، کوشیده است با طرح تقابل‌های دوتاییِ کاذب بین این تکنولوژی و رسانه‌های عدسی محور"(lens based)" آن را به اثبات برساند. گویی یک شبه تصویر عکاسی و دیگر رسانه‌های دیداری آنالوگ (فیلم، تلویزیون، ویدئو) بدل به تصویرهای رئالیستی از دید عده‌ای خرفت منفعل شده‌اند؛ آینه‌های ساده‌ای که دربرابر واقعیت‌های پیش‌پاافتاده که با نگای منفعل به آنها زُل زده‌ایم قرار می‌گیرند...
