نگاهی به گذشته که ضمناً متضمن باز شدن راهی به آینده باشد...
این شماره هم، در ادامه دو شماره گذشته،گزارش‌هایی از سال‌های گذشته است و آخرین شماره این پرونده.
نوشته اول گذشته خوانیِ پیروز کلانتری است. نوشته جذابی که از مرزهای هشت سال گذشته هم فراتر رفته و یک گذشته طولانی‌تر را وسط گذاشته است.
نوشته بهزاد خسروی نوری نوعی روایت سال‌های گذشته است از زبان کسی که آن سال‌های تلخ و سخت را در ایران نبوده.
نوشته سوم با معیار قرار دادن تمام نوشته‌هایی که در این چند شماره چاپ شدند، تلاش کرده کلیدواژه‌هایی برای به یادآوری این سال‌ها فراهم کند. این نوشته را می توان در حکم نوعی جمع بندی از این پرونده دانست.
