مسیری که این پژوهش پی می‌گیرد، تا حدودي از دو جای خالی در بحث‌های مرتبط با هویت فرهنگی و «چندفرهنگ‌گرايی» ـ وقتی به آثار هنرمندان سیاهپوست و غیراروپایی می‌پردازند ـ برآمده است. هر دوی اینها درنهایت به پرسش از کارامديِ خود هنر برمی‌گردند. مسئله نخست به شکست کلیِ زیبایی‌شناسی و نقادی هنری "جریان اصلی" در تجسم اثر هنری فراتر از مرزهای تئوری‌های زیبایی‌شناسی اروپامحور و سیستم ارزش‌گذاری سلسله‌مراتبی آن مربوط است.