رویین پاکباز این نوشتار را با تأکید بر ضرورت و اهمیت بازشناسی تاریخ نقاشی معاصر ایران برای نقاشان نسل جدید امروز جامعه‌ی ایران آغاز می‌کند. به گمان او نسل جدید نقاشان ایرانی موقعیتی جدید و بی‌سابقه نسبت به همتایان خود در نسل‌های پیشین دارند، و دلیل آن نیز عدم شناخت و بی‌اطلاعی از میراث خود و تاریخ نقاشی نو در ایران است. پاکباز منصور قندریز را در زمره‌ی هنرمندانی می‌داند که در شکل‌گیری و تداوم جریان نقاشی نوگرا نقش بسزایی داشته‌اند. نگارنده معتقد است قندیز همواره در جستجوی راهی به سوی نقاشی اصیل و نو، و پیوسته به دنبال مسأله هویت بومی و و ملی بود و در راستای نیل به این هدف، در دوره‌ای از زندگی هنری‌اش به نقاشی قدیم ایران بازگشت و سعی در آزمودن و کاربست امکانات تجسمی آن کرد. این نوشتار پس از مرور اجمالی مراحل مختلف زندگی هنری قندریز، از ورودش به هنرستان هنرهای زیبای تهران در سال 1333 تا دوره‌ی متأخر زندگی‌اش، بر همین دوره‌ی کاریِ او تأمل می‌کند.