برای من چندان روشن نیست که دوستانم در تحریریه‌ی نشریه با چه پیش‌فرض‌هایی این چهار هنرمند را در بخش مدرنیسم دسته‌بندی کرده‌اند. قاعدتاً صفت مدرنیست یا نوگرا طیف وسیعی از نقاش‌های معاصر را شامل می‌شود. از سوی دیگر، در این دسته‌بندی بخشی ذیل یک موضوع، برخی طبق مضمون و برخی دیگر بر اساس شیوه‌ی کاری تقسیم شده‌اند که این هم عجیب بود. با این حال، رویکرد ایشان هر چه بوده ـ که احتمالاً توضیح خواهند داد ـ واگذاری بخش مدرنیسم و چهار هنرمند منتخب آن به من برایم جذاب و خوشایند بود. شکی نیست که تعریف و تبیین مدرنیسم ایرانی در پیوند با چهار هنرمندی که دوره‌ها و مدیوم‌های متفاوتی دارند، زمان، مطالعه و صفحات بسیار بیشتری را طلب می‌کند. بنابراین من ناگزیر نوشته‌ام را محدود به بیان چند نکته‌ی خاص ذیل عنوان کلی مدرنیسم و نقش و جایگاه فکری هنرمندان منتخب در بستر جریان تاریخی آن کردم.