ایمان افسریان در مقاله جوانان سعادتمند در شماره ۳۹ حرفه: هنرمند طرحی روشن از تاریخ هنر ایران در دهه گذشته ترسیم می‌‌کند. داستان این هنر را تعریف می‌کند و می‌کوشد نحوه شکل‌گیری تاریخی آن را توضیح بدهد و به شکل‌گیری چیزی می‌پردازد که می‌توان آن را به معنی خاص کلمه «هنر معاصر ایران» نامید. (قبلاً آن را Contemporary Art نامیده بود.) افسریان از اواسط متن کم‌کم روشن می‌کند که با نوعی مشخصی از هنر روبروییم که هرچند نتیجه شرایط و ادامه گذشته بوده، نوعی گسست را نمایندگی می‌کند و چیز متفاوتی است. و می‌خواسته که متفاوت بشود...