شاید کمتر عکاسی همچون جان فال این‌گونه به سوی پیش پنداشتها و ادراکات ما در امر نگریستن به جهان حملهور شده باشد. حاصل عملکرد او در شکستن قواعد نگریستن، همان تعجب و شگفتیای را همراه داشته که در تلاشهای دیگران در تثبیت قواعد رؤیت.

جان فال همیشه علاقمند به نمایش و طرح پرسش پیرامون میل بشر به "قاب‌بندی واقعیت" از طریق بازنمایی بوده است. او همواره تصورات ما نسبت به عینیت را زیر سؤال برده. عکسهای فال بیشتر از آنکه ما را با خود صحنه مواجه کند، توجه ما را به سوی قابلیتهای عکاس خالقش جلب میکند. خالقی که هربار همچون یک تردست، شعبدهای را از آستینش بیرون می‌آورد؛ و هربار به شکمان میاندازد که آیا این طرفه، واقعی است ؟