بازگشت به آینده

در کشور ما غالباً نگاه به نقاشی و ارزیابی آن استوار به نقدی فرم‌گراست که ریشه در آموزش مدرنیستی نقاشی در مراکز هنری ما دارد. سیطرۀ این دیدگاه باعث می‌شود ما نقاشی امروز دنیا را نه تنها درک نکنیم بلکه بسیاری از نقاشی‌ها را نبینیم، آن هم بدلیل ندانستن ویزگی‌هایی که آموزه‌های مدرنیستی در ذهن ما تثبیت کرده است.

نمی‌توان نقاشی را تنها براساس ظاهر آن و ارتباط شکلی عناصر و میزان نوآوری در زبان بصری سنجید و آنگاه دانست نقاشی‌ ما ارتباطی زنده با هنر معاصر دنیا برقرار کند. بی‌اطلاعی از خواستگاه‌های تحولات و چرخش‌های هنر امروز ما را محدود به ظواهر می‌کند. و این اتفاقی است که به وضوح در بسیاری از موارد دیده می‌شود. مثل: ورود مظاهر هنر پست مدرن و هنر مفهومی و نه درک مفاهیم هنر امروز.

آثار تانسی نیز از منظر این نقد با عناوینی چون: تحجر و تصویرسازی، بازنمایی و... جزو نقاشی‌هایی است که دیده نمی‌شوند.