Menu
در هنر معاصر ایران، ما غالباً نگاه به نقاشی و ارزیابی آن استوار به نقدی فرم‌گراست. که ریشه در آموزش مدرنیستی نقاشی در مراکز هنری ما دارد. سیطرۀ این دیدگاه باعث می‌شود ما نقاشی امروز دنیا را نه تنها درک نکنیم بلکه بسیاری از نقاشی‌ها را نبینیم، آن هم بدلیل ندانستن ویژگی‌هایی که آموزه‌های مدرنیستی در ذهن ما تثبیت کرده است.
نمی‌توان نقاشی را تنها براساس ظاهر آن و ارتباط شکلی عناصر و میزان نوآوری در زبان بصری سنجید و آنگاه دانست نقاشی ما ارتباطی زنده با هنر معاصر دنیا برقرار کند. بی‌اطلاعی از خواستگاه‌های تحولات و چرخش‌های هنر امروز ما را محدود به ظواهر می‌کند. و این اتفاقی است که به وضوح در بسیاری از موارد دیده می‌شود. مثل: ورود مظاهر هنر پست مدرن و هنر مفهومی و نه درک مفاهیم هنر امروز.
آثار مارک تانسی نیز از منظر این نقد با عناوینی چون: تحجر و تصویرسازی، بازنمایی و... جزو نقاشی‌هایی است که دیده نمی‌شوند.
آنچه در این جستار می‌خوانیم:
در این جستار کوشیده‌ایم با مقاله‌ی "تصاویر در پرسش" به قلم داریوش خادمی، به نقد و بررسی مارک تانسی به عنوان نقاش پست مدرن بپردازیم. در بخشی از این متن می‌خوانیم: «مارک تانسی نقاش پست مدرنی است، که از آغاز دهۀ هشتاد در کار خلق آثار غریبی بوده است. که به تعبیری: "خوشایند چشم و آزاردهندۀ ذهن است" آثار او مصادیق بارزی از دیدگاه‌های پست مدرن در نقاشی می‌باشند. نقاشی‌های او ترکیبی آزاد از استعاره و طنز است. که در آن مکان‌ها و شخصیت‌های تاریخی در ارتباطی غیرمعمول اما مرتبط با ایده، وقایعی را بر سطح بوم شکل داده‌اند. این تصاویر برگرفته از کتابخانه شخصی حافظه هنرمند است. همانند: هنر پاپ، هنر آکادمیک و تاریخ هنر. که با تمهیداتی مناسب در فاصله، با رونگاری از شیوه‌ها و شاهکارهای هنر گذشته قرار می‌گیرند.» ...